سوال - کربلا صحنه ی حماسه است شما توصیه می کنید که چه داستان هایی را با چه ادبیاتی برای فرزندان خود بازگو کنیم . شما در هفته ی گذشته به بیان داستان مباهله برای کودکان خیلی تأکید داشتید . از حماسه ی کربلا بر روی چه داستانهایی تأکید دارید؟

پاسخ - داستان کربلا یک سکه ی دورو است . یک صحنه ی آن صحنه ی جنایت های عجیب و غریب است که شنیدن آنها دل هر انسان آزاده ای را به درد می آورد . در حقیقت شاید علت یکی از لقب های امام حسین (ع) که کشته ی اشک است همین است که محال است کسی در مدار انسانیت باشد، قصه ی امام حسین را بشنود و اشک از چشمان او جاری نشود .

اما اینکه ما از کدامیک از صحنه ها باید بگوییم ، نباید از صحنه های جنایت بگوییم بلکه باید از سفیدی های کربلا بگوییم . از صحنه های وفاداری ، عشق ، محبت و ولایت مداری همه ی کسانی که شهید شدند یا در کربلا اسیر شدند بگوییم .

آن چیزی که باید برای بچه ها ، کودکان و نوجوانان بگوییم این است که اولا باید به زبان قصه و شیرین باشد . از کلماتی استفاده کنیم که آن را به یک صحنه ی جنایی تبدیل نکنیم ،متأسفانه آن چیزی که فضای قصه های ما را چه دیجیتال ، چه قصه های مکتوب و چه شفاهی پر کرده همین است. صحنه های اکشن و جنایی که آسیب های جدی را به رفتار و روحیات می زند ، گاهی اوقات شما می بینید که روز جمعه همه ی خانواده مشغول نگاه کردن فیلم سینمایی هستند یا شب سریال نگاه می کنند اما همه به دنبال دزد ، قاتل یا جنایت هستند . در نوع فیلم هایی که ما ارائه می کنیم این بد ترین حالتی است که رخ می دهد .

در صحنه ی عاشورا شما بدترین جنایت ها را دارید ولی قرار نیست ما به جنایت بپردازیم . قرار است ما ببینیم در بدترین وزشت ترین رفتارها چگونه زیبایی ها گل کرد .

اگر عاشورا یگانه ی عالم هستی می شود بخاطر این زیبایی های وفاداری است . وقتی کسی مانند حضرت قاسم (س) به عنوان یک نوجوان دوازده یا سیزده ساله با امام حسین ارتباط می گیرد ، امام حسین دل نگران است که این بچه چگونه می خواهد با این پلیدی ها و صحنه ی جنگ کنار بیاید ؟ آیا واقعاً در خود این ظرفیت را ایجاد کرده است ؟ از او سوال می کنند که مرگ را چگونه می بینی ؟ کلام حضرت قاسم این است که مرگ شیرین تر از عسل است . یعنی این بچه به یک درک ویژه رسیده است و جایگاه خاص دارد .
ما برای فرزندان خود از بچه های عاشورا در عرصه ی تاسوعا و عاشورا ، در حرکت از مدینه تا کربلا و در عرصه ی اسارت بگوییم. در عرصه ی اسارت فقط بچه ها و زن ها هستند . اینکه بچه ها چگونه وقتی در نهایت گرسنگی به آنها نان و خرمای صدقه می دهند نمی خورند . اینکه از شدت گرسنگی ضعف می کنند ، به زمین می خورند ، از شدت گرسنگی می میرند ولی نان را نمی پذیرند . عزتی که در عاشورا است یعنی امام حسین تمام رخ عزت خدا است و تجلی کامل اسم عزیز خداوند است .
بخاطر همین هم هرکسی که با امام حسین انس بگیرد پیش خداوند عزیز می شود . هرکسی با امام حسین (ع) ارتباط بگیرد عزت در درون او می جوشد و نمی تواند ذلت و خواری را بپذیرد و دنیا نمی تواند او را کوچک کند.

خانم نیلچی زاده / برنامه سمت خدا / مورخ 17 / 9 / 1389