راستش نمي دونستم از كجا بايد شروع كنم و چي بنويسم چون زياد اهل نوشتن نيستم ولي آخرش تصميم به نوشتن گرفتم روز جمعه 10/12/1392در كنار كانون گرم خانواده نشسته بودم كه ناخودگاه به زبانم اومد گفتم كه اي كاش مي شد امروز مي رفتيم گلستان شهدا من اين جمله را فقط به صورت گذرا گفتم چيزي نگذشت كه بچه خواهرم كه الان كلاس چهارم دبستان هست پا فشاري كرد كه بايد بريم من هم به اون گفتم اگه مشقهاي فردات رو بنويسي ميريم ، صالح پسري فوق العاده شيطون و با هوشه ولي فقط در نوشتن تكاليفش خيلي اذيت ميكنه ولي باورتون نميشه اون روز به عشق شهدا با چه سرعتي مشقهاش رو نوشت و من هم طبق قولي كه داده بودم  جاتون خالي با هم به گلستان شهدا  رفتيم خلاصه ميخوام اين رو بگم كه هر چه قدر هم كه دنيا بد باشه ولي خانواده اگه وظيفه خودش رو خوب انجام بده مسلما فرزنداني سالم تحويل جامعه خواهد داد، متاسفانه خيلي ها هميشه ميگن جامعه بد شده و جوانان ما تحت تاثير جو قرار گرفته اند من نميگم كه الان وضع جامعه ما خوب هستش ولي نبايد هم به انتظار مسئولين بنشنيم و منتظر اصلاح جامعه باشيم  شايد آنان بتوانند گام كوچكي بردارند ولي اصل آن به دست خانوادها ست، مثلا خود من يه روز ديدم صالح در اينترنت مشغول به بازي بود كه آن را مناسب نديدم همون موقع چيزي به اون نگفتم روز بعد رفتم تحقيق كردم و معايبي كه ان بازي را شامل ميشد يكي يكي ياداشت كردم و براي پسر خواهرم توضيح دادم واون خيلي متعجبانه به من نگاه كرد و گفت پس چرا در ظاهر اصلا به اين بازي نميخوره كه بد باشه و خوشبختانه قانع شد. چه اشكالي داره  ما هم كمي اطلاعات خودمون را بالا ببريم تا بتونيم فرزندان خودمون را راهنمايي كنيم و در همه مراحل دركنارشون باشيم .
چند روز پيش هم مطلبي به عنوان باربي كه به دست من چادري شد را در وبلاگ ريحانه گذاشتم و در قسمت ارسال نظرات يكي از دوستان نوشته بود من هم همين كار را براي فرزندم انجام دادم و از اين كار خودم خوشحال هستم .
پس همان طور كه مي بينيد نقش خانواده در تربيت فرزند از همه ارگانها مهم تر هست اميدوارم همه شما در اين عرصه موفق و سربلند باشيد.