انسان چه قدر به مرگ نزدیک است و در عین حال چه قدر آن را دور می پندارد و از آن غافل است ! آقای حایری می فرمود :” در خواب دیدم که عزراییل به من فرمود: شما باید استراحت کنید.” با اینکه می دانیم خواهیم مرد،بلکه تنها وقت مرگ معلوم و یا مظنون ما نیست ، زیرا هر شب در عوالمی از برزخ می رویم که هیچ اختیارش دست ما نیست ، چنان که قرآن شریف می فرماید: “قَضَی عَلَیها الموت” مرگ را به صورت حتمی برآن نوشته است. هم چنین می فرماید: “فیمسک التی قضی علیهَا المَوتَ وَ یُرسِلُ الاُخرَی “آن گاه نفس کسی را که خداوند مرگ او را حتمی نموده نگاه میدارد و دیگری را رها می کند.
و در سجده نخست بعد از بیدار شدن از خواب برای انجام نماز شب مستحب وارد شده است که گفته شود: “اَلحَمدُاللهِ الَّذی اَحیانی بَعدَ ما اَماتَنی"سپاس خدایی را که مرا بعد از مرگ ، زنده گردانید.
با این همه این گونه از مرگ غافل هستیم ! بله، اشخاصی بودند که همیشه مهیا و منتظر و به یاد مرگ بودند.

پی نوشت:
1.سوره زمر آیه42
2.سوره زمر آیه42
3.اصول کافی،ج2،ص539،من لا یحضره الفقیه، ج1، ص480

منبع: برگرفته از کتاب در محضرحضرت آیت الله العظمی بحجت/نویسنده : محمد حسین رخشا /صفحه 22