19 بهمن، روز اعلام اطاعت و وفاداری نیروی هوایی به رهبر کبیر انقلاب و بنیان گذار جمهوری اسلامی ، نقطه ی عطفی در تاریخ انقلاب و ارتش است.روزی که حماسه ی حضور قاطعانه ی ارتش در صحنه ی انقلاب به وقوع پیوست و طلیعه ی خجسته ی پیوند ارتش با ملت مسلمان و انقلابی به وضوح آشکار گشت. در این روز نظامیان فداکار و متعهد نیروی هوایی با یک حرکت متهورانه به سیل خروشان ملت پیوستند و با حضور در اقامتگاه رهبر بزرگ انقلاب اسلامی در مدرسه ی علوی سندی از افتخار، حماسه، رشادت و ایمان را در برگ های زرین تاریخ انقلاب اسلامی به ثبت رسانیدند.

 سید بن طاووس این دعا را با فضایل و فواید زیادی از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل می کند. آن حضرت قسم یاد کردند که اگر کسی خدا را به اسماء موجود در این دعا بخواند دعایش مستجاب است و برای هر حاجتی از جمله آمرزش گناهان، رفع غم و اندوه و ظلم و تعدّی و کفایت از ظالمان، شفای مجنون و آسانی وضع حمل، رفع گرسنگی و تشنگی، و حفظ خانه از آتش سوزی، بسیار مؤثر است.

     دعای احتجاب برای نورانیت قلب بسیار موثر است. این دعا با مختصر اختلافی در لفظ، در مهج الدعوات موجود است که آن را از محمد ابن حنیفه از رسول خدا (ص)  روایت نموده است و برای آن آثار و خواص عجیبی را نقل کرده است. جناب سلمان به نبی خدا (ص) عرضه داشت: آیا دعای احتجاب را به مردم تعلیم دهم ؟ حضرت فرمود: این دعا را به همه کس تعلیم مده … مگر به اهل بیت و همسایه های خود و اهل مسجد و شهر خود هرگاه از تو درخواست نمایند.

     دعای احتجاب از ادعیه ای است که اولیا همتی تمام در خواندن آن داشتند. مرحوم آیه الله سید عبدالکریم کشمیری می فرمود: «پدرم به من گفت اگر خواندن این دعا را ترک کنی تو را عاق می کنم و خود ایشان به آن مقید بودند و گاهی در روز، هفت بار آن را می خواندند و سزاوار است که در هر مرتبه خواندن دعا صدقه مختصری بپردازند.» و آن دعا اینست:

بسم الله الرحمن الرحیم

     اللهم انّی اسْئَلُکَ یا مَنِ احْتَجَبَ بِشُعاعِ نُورِهِ عَنْ نَواظِرِ خَلْقِهِ؛ یا مَنْ تَسَرْ بَلَ بِالْجَلالِ وَ الْکِبْرِیاءِ وَاشْتَهَرَ بِالتَّجَبُّرِ فی قُدْسِهِ؛ یا مَنْ تَعالی بِالْجَلالِ وَ الْکِبْرِیاءِ فی تَفَرُّدِ مَجْدِهِ؛ یا مَنِ انْقادَتِ الْاُمُورُ بِاَزِمَّتِها طَوعاً لِاَمْرِهِ؛ یا مَنْ قامَتِ السَّماواتُ وَ الْاَرَضُونَ مُجیباتٌ لِدَعْوَتِهِ؛ یا مَنْ زَیَّنَ السَّماءَ بِالنُّجُومِ الطّالِعَةِ وَ جَعَلَها هادِیَةً لِخَلْقِهِ؛ یا مَنْ اَنارَ الْقَمَرَ الْمُنیرَ فی سَوادِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ بِلُطْفِهِ؛ یا مَنْ اَنارَ الشَّمْسَ الْمُنیرَةِ وَ جَعَلَها مَعاشا لِخَلْقِهِ وَ جَعَلَها مُفَرِّقَةً بَیْنَ اللَّیْلِ وَ النَّهار لِعَظَمَتِهِ؛ یا مَنْ اسْتَوجَبَ الشُّکْرَ بِنَشْرِ سَحائِبِ نِعَمِهِ.

     اسْئَلُکَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ وَ مُنْتَهَی الرَّحْمَةِ مِنْ کِتابِکَ؛ وَ بِکُلِّ اِسْمٍ هُوَ لَکَ سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَکَ اَوِ اسْتَاثَرْتَ بِهِ فی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ؛ وَ بِکُلِّ اِسْم هُوَ لَکَ اَنْزَلْتَهُ فی کِتابِکَ اَوْ اَثْبَتَّهُ فی قُلُوب الصّافّین الْحافین حَوْلَ عَرْشِکَ فَتَراجَعَتِ الْقُلُوبُ اِلیَ الصُّدُور عَن الْبَیانِ بِاِخْلاص الْوَحْدانِیَّةِ وَ تَحَقُّقِ الْفَردانِیَّةِ مُقِرَّةً لَکَ بِالْعُبُودِیَّةِ؛ وَ اِنَّکَ اَنْتَ اللهُ اَنْتَ اللهُ اَنْتَ اللهُ؛ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ وَ اَسْئَلُکَ بِالاَسْماءِ الَّتی تَجَلَّیْتَ بِها لِلْکَلیمِ عَلَی الْجَبَلِ الْعَظیمِ؛ فَلَمّا بَدا شُعاعُ نُورِ الْحُجُبِ مِنْ بَهاءِ الْعَظَمَةِ خَرَّتِ الْجِبالُ مُتَدَکْدِکَةً لِعَظَمَتِکَ وَجَلالِکَ وَ هَیْبَتِکَ وَ خَوفًا مِنْ سَطْوَتِکَ راهِبَةً مِنْکَ؛ فَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ فَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، فَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ.

     وَ اَسْئَلُکَ بِالاِسْمِ الَّذی فَتَقْتَ بِهِ رَتْقُ عَظیمِ جُفُونِ عُیُونِ النّاظِرینَ الّذی بِهِ تَدْبیرُ حِکْمَتِکَ وَ شَواهِدُ حُجَجِ اَنْبِیائِکَ یَعْرِفُونَکَ بِفِطَنِ الْقُلُوب وَ اَنْتَ فی غَوامِضِ مَسِرّاتِ سَرائِرِ الْغُیُوبِ؛ اَسْئَلُکَ بِعِزَّةِ ذلِکَ الاِسْمِ اَنْ تُصَلِّیَ علی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَصْرِفَ عَنّی وَ عَنْ اَهْلِ حُزانَتی وَ جَمیع الْمُومِنین وَ الْمُومِناتِ جَمیع الآفاتِ وَ الْعاهاتِ وَ الاعْراضِ وَ المْراضِ وَ الْخَطایا وَ الذُّنُوبِ وَ الشَّکِّ وَ الشِّرْکِ وَ الْکُفْرِ وَ الشِّقاقِ وَ النِّفاقِ وَ الضَّلالَةِ وَ الْجَهْلِ وَ الْمَقْتِ وَ الْغَضَبِ وَ الْعُسْر وَ الضیقِ وَ فَسادِ وَ  الضَّمیرِ وَ حُلُولِ النِّقْمَةِ وَ شِماتَةِ الاْعَداءِ وَغَلَبَةِ الرِّجالِ؛ انَّکَ سَمیعُ الدُّعاءِ، لَطیفٌ لِما تَشاءُ وَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ یا اَرْحَمَ الرّاحِمین، ولا حَولَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظیم.

به نام خداوند بخشنده و مهربان

     خدایا از تو می خواهم، ای کسی که به پرتو نورت از دیدگان خلق پنهانی. ای کسی که لباس جلال و بزرگی پوشیده ای و در عین پاکی و قدس به قدرت نمایی مشهور شده ای. ای کسی که به بزرگی و کبریائی برتری داری و به مجد و عظمت تنهایی. ای کسی که همه امور با رغبت تحت امرت منقاد هستند. ای کسی که آسمان ها و زمین برای اجابت دعوت تو بر پایند. ای کسی که آسمان را با ستارگان درخشان آراسته آنان را راهنمای خلق قراردادی. ای کسی که ماه تابان را در سیاهی شب تار به لطفت روشن کردی. ای کسی که خورشید را به بزرگیت جداکننده بین روز و شب قرار دادی و معاش خلق را در آن نهادی. ای خدایی که به واسطه پراکنده کردن ابر نعمت هایت سزاوار شکر شدی .

     از تو می خواهم به جایگاه عزت تو از عرشت و نهایت رحمت از کتابت و به هر اسمی که بدان اسم خود را نامیدی و آن را به خود مخصوص گردانیدی و در علم غیب نزد خودت مستتر کردی و به هر اسمی که برای توست که آن را در کتاب خود فرو فرستادی و به اسمی که  بجا گذاشتی در قلوب آنانی که به دور عرش تو صف کشیده اند و به حول آن حلقه زده اند پس آن دل ها (ی حامل اسماء) از بیان آن منصرف، به درون سینه ها برگشته اند، به جهت اخلاص در یکتاپرستی و به جهت تحقق وحدانیت تو، درحالی که به بندگی تو اقرار دارند و گویند تو خدایی، تو خدایی، تو خدایی، و غیر تو خدایی نیست، و غیر تو خدایی نیست، و غیر تو خدایی نیست، از تو می خواهم به نام هایی که به آنها جلوه کردی برای حضرت موسی کلیمت بر کوه بزرگ (طور)، پس آن گاه که اشعه نور پنهان شده تو آشکار شد به خاطر زیبایی حاصل از بزرگی، کوه فرو ریخت و بخاطر بزرگی و جلال و هیبت تو منهدم شد، در حالی که از ترس از بزرگیت و خوف از قهر و غلبه تو این حالت به آنها دست داد، پس خدایی غیر از تو نیست، پس خدایی غیر از تو نیست، پس خدایی غیر از تو نیست .

     از تو می خواهم به نامی که گستردی دیدگان بسته ناظرین را، تا تدبیر حکمت و شواهد و دلائل و حجت های انبیاء ترا ببینند، و آنان به زیرکی دل ها تو را می شناسند، در حالی که تو در نهان های پوشیده غیب هستی، تو را می خوانم به عزت این اسماء که بر محمد و آل محمد درود فرستی و از من و وابستگانم و همه مومنین و مومنات، همه آفات و بدی ها و زشتی ها و امراض و خطاها و گناهان و شک و شرک و کفر و دوئیت و نفاق و گمراهی و نادانی و دشمن داشتن کسی و غضب و سختی و تنگی و بدی نیت و آمدن عقوبت و شماتت دشمنان و حاکمیت انسان های بی مروت را دور کنی، چه آن که تو دعایم را می شنوی و نسبت به هرآنکه بخواهی پرلطف و مهربانی.  و درود خدا بر محمد و آل او باد ای مهربان ترین مهربانان و حول و قوه ای جز به تو نیست ای خدای بزرگ بلند مرتبه.

 منابع:

       ابن طاووس، علی بن موسی، مهج الدعوات و منهج العبادات، کتابخانه سنائی، ص 76، كفعمي، ابراهیم بن علی، المصباح، بيروت، اعلمي، 1403ق، ص 275 – 276؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار و زلال انوار، ج91، ص403؛ كفعمي، ابراهیم بن علی، البلد الامین و الدرع الحصین، ص275 و … .

 التماس دعا

آیت الله ناصری حفظه الله می فرمایند : ” آنچه پایداری در راه انتظار را به دنبال دارد و منتظران را در کسب معرفت و پیروی از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف یاری می کند ، ارتباط مداوم با آن طبیب جان ها است . یاد امام علیه السلام ، در قالب های متعددی سفارش شده است ؛ از جمله دعای عهد در چهل بامداد ، دعا برای فرج آن حضرت ، صدقه دادن برای سلامتی ایشان ، دعای ندبه و …. به راستی وقتی آن امام مهربان ، همیشه و همه جا لحظه ای شیعیانش را از یاد نمی برد ، آیا رواست که دلدادگان روی او ، به دنیا سرگرم شده ، از آن عزیز ، غافل و بی خبر بمانند ؟ یکی از راه های به یاد امام بودن ، تجدید عهد با آن بزرگوار است ؛بلکه از زیباترین جلوه های یاد امام مهدی علیه السلام در زندگی منتظران ، آن است که هر روز با او تجدید عهد نمایند و استواری خود را بر آن عهد اعلام کنند . کسی که دعای عهد را پیوسته بخواند و به مضامین آن پایبند باشد ، هرگز به سستی گرفتار نمی شود .“

اللّهُمَّ صلِّ علی محمدٍ و آل محمدٍ و عَجِّل فَرَجَهُم

نشریه تربیتی اخلاقی خُلُق، شماره 15 ، ص 15