درباره این که تابوت بنى اسرائیل و به عبارت دیگر صندوق عهد چه بوده و به دست چه کسى ساخته شد و محتویات آن را چه چیز تشکیل مى داد در روایات و تفاسیر ما و همچنین در کتب عهد قدیم (تورات) سخن بسیار است و

» منظور از ذكر نه فقط اين است كه انسان جمله «لا اِلهَ اِلَّا الله» و يا «يا هو يا من هو» را به اندازه اي بگويد كه دهان او كف كند و به سرگيجه دچار شود، بلكه بنا به گواهي اخبار معصومين، از جمله خبري كه مرحوم علامه مجلسي در كتاب بحار الانوار نقل كرده، حقيقت ذكر اين است:

كه «شخص در موقع انجام هر كاري به ياد خدا افتاده و به او توجه كند تا اگر آن كار از كارهاي ناپسند و خلاف دستورات الهي است از خدا بترسد وآن را ترك كند».

متن روايت چنين است:«قالَ رَسُولُ اللهُ صَلَي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يا عَلي ثَلثَةٌ لا يُطيقُها هذِه الْاُمُّةَ اَلْمَواساةَ لِلْاَخِ فِي مالِهِ، وَ اِنْصافُ النّاسِ مِنْ نَفْسِهِ وَ ذِكْرُ اللهِ عَلي كُلِ حالٍ، وَ لَيْسَ هُوَ سُبْحانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ للهِ وَ لا اِلهَ اِلَّا اللهُ وَ اللهُ اَكْبَرْ، وَلكِنْ اِذا وَرَدَ عَلي ما يَحْرُمُ عَلَيْهِ خافَ اللهَ وَ تَرَكَهُ».
جلوه حق، حضرت آيت الله مكارم شيرازي
به نقل از سايت تبيان