داستان کوتاه ظرفیت انسان ها:

در روزگاران قدیم مردی از دست روزگار سخت می نالید. پیش استادی رفت و برای رفع غم و رنج خود راهی خواست .استاد لیوان آب نمکی را به خورد او داد و از مزه اش پرسید؟ آن مرد آب را به بیرون از دهان ریخت و گفت : خیلی شور و غیر قابل تحمل است .استاد وی را کنار دریا برده و به وی گفت همان مقدار آب بنوشد و بعد از مزه اش پرسید؟

مرد گفت : خوب است و می توان تحمل کرد استاد گفت : شوری آب همان سختی های زندگی است.شوری این دو آب یکی است ولی ظرفشان متفاوت است .سختی و رنج دنیا همیشه ثابت است و این ظرفیت ماست که مزه آن را تعین می کند پس وقتی در رنج هستی بهترین کار بالا بردن ظرفیت و درک خود از مسائل است.

داستان پندآموز قدرت اندیشه:
پيرمردي تنها در يکی از روستاهای آمريکا زندگي مي کرد . او مي خواست مزرعه سيب زميني اش را شخم بزند اما اين کار خيلي سختي بود. تنها پسرش بود که مي توانست به او کمک کند که او هم در زندان بود .

 پيرمرد نامه اي براي پسرش نوشت و وضعيت را براي او توضيح داد :

 “پسرعزيزم من حال خوشي ندارم چون امسال نخواهم توانست سيب زميني بکارم . من نمي خواهم اين مزرعه را از دست بدهم،  چون مادرت هميشه زمان کاشت محصول را دوست داشت.   من براي کار مزرعه خيلي پير شده ام. اگر تو اينجا بودي تمام مشکلات من حل مي شد . من مي دانم که اگر تو اينجا بودي مزرعه را براي من شخم مي زدي.

داستان کوتاه و آموزنده علاقه به پدر:
طولی نکشيد که پيرمرد اين تلگراف را دريافت کرد: “پدر، به خاطر خدا مزرعه را شخم نزن، من آنجا اسلحه پنهان کرده ام”.*

 *ساعت 4 صبح فردا  مأمور اف.بي.آی و افسران پليس محلي در مزرعه پدر حاضر شدند و تمام مزرعه را شخم زدند بدون اينکه اسلحه اي پيدا کنند . پيرمرد بهت زده نامه ديگري به پسرش نوشت و به او گفت که چه اتفاقي افتاده و مي خواهد چه کند؟*

 *پسرش پاسخ داد : “پدر! برو و سيب زميني هايت را بکار، اين بهترين کاري بود که مي توانستم از زندان برايت انجام بدهم”.

در بیستم شهریور 1360، شهید مدنی، نماینده ی امام خمینی (قدس سره) و امام جمعه تبریز، مجسمه ی تقوی و فضیلت و پارسایی كه زهد و تقوای او زبانزد خاص و عام بود، بعد از اقامه ی نماز در محراب نماز جمعه، همچون جدش امیرالمؤمنین علی (ع) به دست یكی از شقی ترین منافقین روزگار به شهادت رسید.

این مجاهد بزرگ در سال 1293 هجری شمسی، در شهر دهخوارقان «آزادشهر» استان آذربایجان شرقی متولد شد. در آغاز سنین بلوغ، به قم عزیمت كرد و پس از گذراندن درس های مقدماتی، حدود چهار سال به تحصیل دروس فقه و اصول در محضر امام(قدس سره) مشغول شد.

پنج سال بعد به نجف اشرف عزیمت كرد و هم زمان به تحصیل و تدریس پرداخت. بدین سان كه در جلسات دروس آیات عظام سید عبدالهادی شیرازی، سید محسن حكیم و حاج سید ابوالقاسم خویی به قصد تحصیل شركت و ضمن تحصیل نیز روزانه چندین جلسه درس، از كفایه، رسایل، مكاسب و لمعه را برای شاگردان خود تدریس می كرد.

آیت الله مدنی اوّلین كسی بود كه در جریان انقلاب سال 1342 شمسی، مردم به پاخاسته كشورمان در نجف از امام تبعیّت كرد و در انتشار اعلامیّه ی آیت الله حكیم به همین مناسبت، نقش به سزایی داشت. آیت الله مدنی سوابق مبارزاتی زیادی در نجف داشت، به طوری كه در زمان حكومت عبدالسّلام عارف، برادر عبداالرحمان عارف، از طرف آیت الله حكیم، كه از مراجع بزرگ شیعه در آن زمان بود، فتوایی صادر شد با این عنوان كه كمونیست بودن، كفر و الحاد است.       

درباره این فتوا از طرف بعثیون و كمونیست هایی كه در حكومت عراق رسوخ كرده بودند، اهانت هایی به ایشان شد و آیت الله حكیم به عنوان اعتراض به این اعمال به كوفه رفت. در آن موقع شهید آیت الله مدنی دست به عمل ابتكاری زد، طلاب را جمع كرد و جملگی كفن پوشیدند و به منزل آیت الله حكیم رفتند و از ایشان خواستند كه دستور جهاد بدهند.

آیت الله مدنی در سال 1350، به فرمان امام خمینی(قدس سره)، جهت تدریس علوم دینی به خرم آباد رفت و حوزه ی علمیه كمالیه (خرم آباد) به همت و تلاش ایشان تأسیس شد. چندی بعد بر اثر فعالیت هایی كه علیه رژیم ستمشاهی داشته به نورآباد ممسنی، گنبد كاووس، بندر كنگان و مهاباد تبعید شد و با اوج گیری انقلاب اسلامی از تبعید به قم بازگشت و پس از پیروزی انقلاب به دعوت مردم همدان راهی این شهر شد.

آیت الله مدنی در جریان تشكیل مجلس خبرگان، از سوی مردم همدان به آن مجلس راه یافت و پس از شهادت آیت الله قاضی طباطبایی كه امام جمعه تبریز بود، از سوی امام خمینی(قدس سره) به عنوان نماینده ی امام و امام جمعه تبریز انتخاب شد.

. مسئولیت ترور او را سازمان مجاهدین خلق ایران بر عهده گرفت. اسدالله مدنی دومین شهید محراب انقلاب اسلامی لقب گرفته‌است.

حلول ماه عزا و نزول مصائب بر اهل البیت علیهم السلام ، تسلیت و تعزیت باد

مرغ دل حسرت زده شیدای حسین است

سرمایه ی ما مشق الفبای حسین است

تاریخ بشر تا ابد الدهر مداوم

مدیون فداکاری و سودای حسین است

سروی که نشد خم به زر و زور ستمگر

آن سرو روان قامت رعنای حسین است

پایندگی پرچم اسلام در عالم

از غیرت و از همت والای حسین است