سلام خوشبختانه یکی از اساتید این حوزه دارای مقام سوم در فراخوان مقاله علی علیه السلام معجزه غدیر در مدرسه علیمه نفیسه اصفهان را بدست آوردند بدین وسیله هم از طرف مدیر و هم طلاب این مدرسه از ایشان تقدیر می شه امیدوارم مشوق خوبی برای فعالیت بقیه طلاب در عرصه پژوهش بشه ….

بررسی دو نگرش متفاوت بر حدیث غدیر

فاطمه طائبي اصفهاني

چکیده:

عثمان خمیس در کتاب نگرشی نو به تاریخ صدر اسلام در مورد حدیث غدیر چنین می گوید:
خالد بن الولید برای جنگ به یمن رفته بود، وی برای تقسیم غنایم شخصی را از پیامبر طلب کرد.
پیامبر (ص) علی را فرستادند تا غنایم را تقسیم نماید. حضرت علی کنیزی را برای خود قرار داد و با او همبستر شد. بریده می گوید از این کار علی (ع) خشمگین بودم. گزارش کار او را برای پیامبر عرضه نمودم و پیامبر فرمود: هر کس من مولای او هستم، علی نیز مولای اوست.
پس علت حدیث غدیر شکایت بریده و همراهانش نزد پیامبر بوده است لذا پیامبر حرفی نزد تا به مدینه بازگشت چرا كه بریده و همراهانش اهل مدینه بودند.
این شهبه عثمان خمیس را در دو جنبه اصلی:
1) نظرات اهل سنت درباره الهي بودن فرمان ابلاغ ولايت حضرت علي(ع)
2) تواتر حدیث غدیر، بیان خواهد شد.

کلید واژه:

حدیث غدیر، بریده بن حصیب، وهابیت، سند، دلالت

روزي حضرت زهرا(س)به پدرش عرض كرد؛كسي كه در نمازش كاهلي كند

ونمازش را سبك بشمارد چه مي شود ؟رسول خدا فرمود؛به 15 بلا مبتلا مي شود

شش در دنيا وسه دروقت مردن وسه در وقتي كه از قبر خارج مي شود.

اما آن بلاهائي كه در دنيا ميرسد

1-بركت از روزي وي بر داشته مي شود

2- عمرش بي بركت مي شود.

3- سيماي صالحين از روي او محو مي شود.

4- هر عمل انجام دهد ثواب ندارد.

5-دعايش قبول نمي شود.

6-از دعاي صالحين بهره نمي برد.

اما بلا هائي كه وقت مردن به او مي رسد:

1-ذليل مي شود

2-گرسنه جان مي سپارد

3- تشنه از دنيا مي رود.

وآن بلاهائي كه در قيامت به او مي رسد:

1-يك ملك اورا كشان كشان به محشر مي آورد

2-حساب وي سخت مي شود.

3-خدا به او نظر نمي كند او را عفو نمي كند وبراي اوعذاب سخت است.

“و لنبلونکم بشی من الخوف والجوع و نقص من الاموال والانفس و الثمرات و بشر الصابرین / شما را به اندکی ترس و گرسنگی و بینوایی و بیماری و نقصان در محصول می آزماییم و شکیبایان را بشارت ده. سوره بقره - آیه 155″

پروانه تقلا می کرد و پروانه نه ، پیله ، می خواست تا پروانه بشود و از آن دوردست ها می آمد پسری .

پیله تکانی خورد ، پسرک کنار پیله نشست ، پیله تقلا می کرد. پسرک دلش سوخت ، ساعت ها گذشت. پسرک نشسته بود و پیله رنج آزادی بر جان می خرید.

پسرک خسته شد ، پیله هم . پسرک می خواست ببیند پرواز پروانه را و پیله نمی دانست در ذهن پسرک چه می گذرد . پسرک قیچی را آورد و سوراخی در ته پیله ایجاد کرد و می خندید برای تماشا ، برای پروانه .

پیله آهسته سر خورد و موجودی از پیله در آمد ، و حالا پروانه شد ، اما یارای پروازش نبود .جثه اش ضعیف و بال هایش چروکیده بود . پسرک چشم به بال پروانه داشت و پروانه در حسرت پرواز تقلا می کرد . پسرک انتظار داشت پروانه بپرد ولی نمی دانست که پروانه باید تا آخر عمر ش روی زمین بخزد.

پسرک نمی دانست چرا ؟

پروانه را در دست هایش گرفت ، اما پروانه دیگر پروانه نبود .

پروانه حالا چشم در چشم پسرک دوخت و گفت : کاش می دانستی تو حلقه ای از تدبیر خدا را شکستی ، خدا تقلا را برای پیله قرار داد تا به وسیله آن مایعی از بدنش ترشح کند تا پس از خروج از پیله به او امکان پرواز بدهد.

پسر برای جهالتش گریست . آنقدر گریست تا عارف شد . دیگر پسرک می دانست :

که سختی هایش برای اینست که او پروانه شدن و پرواز کردن را بیاموزد .

“و لنبلونکم بشی من الخوف والجوع و نقص من الاموال والانفس و الثمرات و بشر الصابرین / شما را به اندکی ترس و گرسنگی و بینوایی و بیماری و نقصان در محصول می آزماییم و شکیبایان را بشارت ده. سوره بقره - آیه 155″