ملا مهرعلی خویی، روزی در ڪوچه دید دو ڪودڪ بر سر یڪ گردو با هم دعوا می‌ڪنند…
به خاطر یڪ گردو یڪی زد چشم دیگری را با چوب ڪور کرد.
یڪی را درد چشم گرفت و دیگری را ترس چشم درآوردن،

گردو را روی زمین رها ڪردند و از محل دور شدند…

ملا رفت گردو را برداشت و شڪست و دید، گردو از مغز تهی است. گریه ڪرد.

پرسیدند تو چرا گریه میڪنی؟!
گفت: از نادانی و حس ڪودڪانه، سر گردویی دعوا می‌ڪردند ڪه پوچ بود و مغزی هم نداشت…

دنیا نیز چنین است، مانند گردویی است بدون مغز! که بر سر آن می‌جنگیم و وقتی خسته شدیم و آسیب به خود رساندیم و یا پیر شدیم، چنین رها ڪرده و برای همیشه می‌رویم…

شایسته است مؤمن همواره به یاد خدا باشد و رهایی از غفلت و تاریکی ها را از او طلب کند .چرا که هیچ یار و یاوری مانند او نمی تواند دست انسان را در تاریکی ها بگیرد و نجاتش دهد. امام سجاد علیه السلام در دعا عرضه می دارند : بار الها ! بر محمد و آل محمد درود فرست و هنگام غفلت ، مرا به یاد خود هوشیار ساز . به روزگار مهلت ، مرا در راه طاعت خود به کار گیر و راه آسانی به سوی دوستی ات برایم بگشا که با آن ، خیر دنیا و آخرت را بر من کامل گردانی .

صحیفه سجادیه - ص12 - دعای 20

9 دی روز ایمان و بصیرت

خروش مردمان پاک سیرت

نه دی سالروز تجدید میثاق ملت سر افراز ایران با ولایت و رهبری گرامی باد