سید عبدالهادی شیرازی، فرزند سید اسماعیل شیرازی در سال (۱۳۰۵ه‍.ق.) در سامرا بدنیا آمد. در همان سال پدرش درگذشت. سرپرستی او را میرزا محمدحسن شيرازي که پسر عموی پدرش بود، بر عهده گرفت. سالها به نجف رفت و در درس آخوند خراسانی و شیخ الشریعه اصفهانی شرکت کرد. سید عبدالهادی شیرازی پس از سالها اقامت در نجف به سامرا بازگشت و از آن پس همواره فقط در درس سید علی آقا فرزند میرزای بزرگ شیرازی، شرکت می‌کرد. تا زمانی که استاد دیگرش محمد تقی شیرازی رهبر انقلاب عراق در رابطه با انقلاب ضد انگلیسی عراق به کربلا مهاجرت کرد، او نیز با وی همراه شد و به کربلا رفت. وی بعدهااز کربلا به نجف اشرف رفت و تنها در درس شیخ الشریعه شرکت می‌کرد؛ تا این که آخرین استادش درگذشت. وی از آن پس خود تدریس طلاب حوزه نجف را به عهده گرفت.

سید عبدالهادی شیرازی، در شهر سامرا تحصیلات مقدماتی خویش را با برخی از فضلای این حوزه آغاز کرد. فقه و اصول را با میرزا علی آقا (فرزند میرزای شیرازی) و میرزا محمدتقی شیرازی به پایان برد. در سال ۱۳۲۶ ه ق. رهسپار نجف اشرف گردید و درس خارج فقه و اصول را در درس محمدکاظم خراسانی و شیخ الشریعه اصفهانی، شرکت کرد. فلسفه و حکمت را در درس حکیم الهی، محمدباقر اصتهباناتی شیرازی و درس اخلاق را از شیخ رضا تبریزی آموخت.

سید عبدالهادی شیرازی در عصر روز جمعه ۱۰ صفر ۱۳۸۲ق. در کوفه بر اثر بیماری تب درگذشت و در حرم امیرالمومنین در نجف به خاک سپرده شد.

مؤمن با کسی همنشینی می کند که عیب هایش را به او تذکر دهد و موجب سعادت و رشد وی شود . و این نکته بسیار مهمی است که در انتخاب معاشرت ها و دوستی ها باید در نظر بگیریم . در این مورد ، از حضرت امام باقر علیه السلام نقل شده است که فرمودند : ” از کسی که دلش برای تو بسوزد و تو را  نصیحت کند ، پیروی کن و از کسی که تو را بخنداند ، ولی با تو حیله و نیرنگ نماید ، پیروی مکن . {به زودی همه به سوی خدای خویش باز می گردید . آن وقت آگاه می شوید که چه کسی خیرخواه و چه کسی بدخواه شما بوده است} . ”

بحار الانوار ، ج 75 ، ص 249