حلول ماه شعبان و فرخنده ایام اعیاد شعبانیه بر عاشقان خجسته و مبارک باد.

شعبان که مه سرور هر مرد و زن است

تابان ز وجود جلوه ی چهار تن است

هم مولد سجاد و اباالفضل و حسین

هم مولد پاک حجت بن الحسن است

*فرا رسیدن ماه خجسته شعبان و اعیاد شعبانیه مبارک باد*

3- خوشایند سازی : یکی از اصولی که سبب تکرار رفتار می شود ، همراه کردن رفتار با چیزهایی است که کودک به آن ها علاقه دارد . مثلا وقتی کودکی با شما به نماز می ایستد اگر نماز را کمی با سرعت بخوانید و سپس او را مورد محبت قرار دهید ، برای بار دوم هم مایل خواهد بود که نماز را به جماعت بخواند . در دوره کودکی ، اساس کار و تربیت دینی بر تقویت پیوند عاطفی با دین استوار است . از این رو باید از سخت گیری های نابجا پرهیز کرد . به کودکان باید احترام گذاشت و به آنها محبت کرد . همچنین فراهم کردن شرایط خوب برای انجام عبادت ، می تواند در ایجاد علاقه ، مؤثر باشد . مثلا در ایام سرد سال زمینه ای فراهم شود که کودک وضویش را با آب گرم بگیرد و در اتاق گرم و با هوای مطلوب نماز بخواند .

4- اصل تدریج : یکی از اصول اساسی در سوق دادن فرزندان به عبادت ، توجه به میزان توانایی اوست . بر والدین لازم است که میزان تحمل کودک را در انجام رفتارهای دینی و عبادات در نظر داشته باشند تا میل به این کار همیشه در آنان باقی بماند . لذا از کودک نباید انتظار داشت که همانند بزرگ سال ، به عبادت بایستد و زمان زیادی را با حضور قلب کامل ، مشغول خواندن نماز باشد . برای این که فرزندانی با نشاط درباره ی عبادت و مسائل دینی پرورش دهیم ، لازم است تکالیف شرعی را در نظر آنان ، آسان جلوه داده و یادگیری و انجامش را در طول زمان و چند سال  توزیع کنیم . امام صادق علیه السلام در این باره می فرمایند : ” وقتی بچه سه ساله شد ، کلمه ی لا اله الاّ الله را یادش بدهید . سپس او را رها کنید تا به سن سه سال و هفت ماه و بیست روز برسد . آن گاه محمد رسول الله را یادش بدهید و سپس تا چهار سالگی رهایش کنید . در چهار سالگی صلوات بر محمد را یادش بدهید . (طبرسی ، مکارم الاخلاق ، ص 254 ) “

5- والدین الگوی فرزندان : کودکان خواسته یا نا خواسته از رفتار های پدر و مادر تقلید می کنند . آنها به قدر ی باهوش هستند که حتی می توانند احساس شما را از انجام یک کا ر درک کنند . اگر شما در خواندن نماز سستی کنید یا آن را کاری خسته کننده بدانید ، با این کار به فرزندان خود یاد داده اید که نماز عملی خسته کننده و تکراری است . ولی اگر برای نماز خود ارزش قائل شوید و بعد از بجا آوردنش ، نشاط بیشتری پیدا کردید و اخلاق تان تغییر بهتری داشت کودک می آموزد که نماز ، شادی آفرین و محبت بخش است . لذا باید فضای خانه آمیخته با ارزش های معنوی باشد و اگر پدر و مادر ، ارزش های الهی و تکالیف دینی را در زندگی خویش جدی بگیرند ، کودکان به طور غیر مستقیم و به صورت مشاهده ای ، از این جوّ معنوی متأثر می شوند و علایق دینی در آنان ، به طور طبیعی پرورش می یابد .

یکی از مسائل مهم در خانواده های معنوی ، آگاهی از روش های صحیح ایجاد علاقه در فرزندان به مسائل دینی است . برخی از خانواده ها حتی با تلاش های بسیار ، موفق به ایجاد انس نمی شوند و گروهی دیگر پرداختن به این مسئله را با رفتارهایی نامناسب همراه می کنند . در این رابطه چند روش جهت علاقه مند سازی فرزندان به عبادت را بیان می کنیم :

1- اول جذب و آموزش ، سپس رفتار : یکی از اصول تربیت دینی ، به ویژه علاقه مندی کودکان به عبادت ، توجه به آموزش این مسئله است . کودکی که از همان اوان طفولیت ، خود را کنار عبادت والدین و در جمع های معنوی می یابد ، زمینه بیشتری برای پرسشگری درباره ی دین و امور دینی در او شکل می گیرد .لذا آگاهی دادن کودکان از چگونگی انجام فرائض دینی و نیز دانستن فلسفه ی انجام آن به گونه ای محدود ، می تواند مشوق خوبی برای انجام این کار و استمرار آن باشد .

2- تشویق به جای تحمیل : تشویق ها می تواند کلامی و غیر کلامی باشد . همچنین می توان به صورت متناوب ، هدیه هایی را به کودکان داد و آنان را به دلیل رفتار خوبشان تشویق کرد . البته در این باره ، از واژه ی جایزه استفاده نکنید زیرا کودکان را شرطی می کند . واژه ی ” هدیه “مناسب تر است زیرا هم انگیزه ی رفتار را درونی نگه می دارد و هم آنان را از آسیب شرطی شدن و عبادت به شرط مزد دور می کند . مهم ترین نکته ای که کودکان باید بدانند این است که انجام فرائض دینی برای خودشان چه سودی از نظر آرامش روحی و روانی دارد ؟ کارهای معنوی به تعمیق و تأمین بهداشت روانی کودکان کمک می کند و هیچ سودی برای دیگران ندارد . لذا از کودکان بخواهیم خودشان انجام دادن یا ندادن فرائض دینی را با هم مقایسه کنند و به این نتیجه برسند که پای بندی به احکام به نفع آن هاست .