3- خوشایند سازی : یکی از اصولی که سبب تکرار رفتار می شود ، همراه کردن رفتار با چیزهایی است که کودک به آن ها علاقه دارد . مثلا وقتی کودکی با شما به نماز می ایستد اگر نماز را کمی با سرعت بخوانید و سپس او را مورد محبت قرار دهید ، برای بار دوم هم مایل خواهد بود که نماز را به جماعت بخواند . در دوره کودکی ، اساس کار و تربیت دینی بر تقویت پیوند عاطفی با دین استوار است . از این رو باید از سخت گیری های نابجا پرهیز کرد . به کودکان باید احترام گذاشت و به آنها محبت کرد . همچنین فراهم کردن شرایط خوب برای انجام عبادت ، می تواند در ایجاد علاقه ، مؤثر باشد . مثلا در ایام سرد سال زمینه ای فراهم شود که کودک وضویش را با آب گرم بگیرد و در اتاق گرم و با هوای مطلوب نماز بخواند .

4- اصل تدریج : یکی از اصول اساسی در سوق دادن فرزندان به عبادت ، توجه به میزان توانایی اوست . بر والدین لازم است که میزان تحمل کودک را در انجام رفتارهای دینی و عبادات در نظر داشته باشند تا میل به این کار همیشه در آنان باقی بماند . لذا از کودک نباید انتظار داشت که همانند بزرگ سال ، به عبادت بایستد و زمان زیادی را با حضور قلب کامل ، مشغول خواندن نماز باشد . برای این که فرزندانی با نشاط درباره ی عبادت و مسائل دینی پرورش دهیم ، لازم است تکالیف شرعی را در نظر آنان ، آسان جلوه داده و یادگیری و انجامش را در طول زمان و چند سال  توزیع کنیم . امام صادق علیه السلام در این باره می فرمایند : ” وقتی بچه سه ساله شد ، کلمه ی لا اله الاّ الله را یادش بدهید . سپس او را رها کنید تا به سن سه سال و هفت ماه و بیست روز برسد . آن گاه محمد رسول الله را یادش بدهید و سپس تا چهار سالگی رهایش کنید . در چهار سالگی صلوات بر محمد را یادش بدهید . (طبرسی ، مکارم الاخلاق ، ص 254 ) “

5- والدین الگوی فرزندان : کودکان خواسته یا نا خواسته از رفتار های پدر و مادر تقلید می کنند . آنها به قدر ی باهوش هستند که حتی می توانند احساس شما را از انجام یک کا ر درک کنند . اگر شما در خواندن نماز سستی کنید یا آن را کاری خسته کننده بدانید ، با این کار به فرزندان خود یاد داده اید که نماز عملی خسته کننده و تکراری است . ولی اگر برای نماز خود ارزش قائل شوید و بعد از بجا آوردنش ، نشاط بیشتری پیدا کردید و اخلاق تان تغییر بهتری داشت کودک می آموزد که نماز ، شادی آفرین و محبت بخش است . لذا باید فضای خانه آمیخته با ارزش های معنوی باشد و اگر پدر و مادر ، ارزش های الهی و تکالیف دینی را در زندگی خویش جدی بگیرند ، کودکان به طور غیر مستقیم و به صورت مشاهده ای ، از این جوّ معنوی متأثر می شوند و علایق دینی در آنان ، به طور طبیعی پرورش می یابد .