بعد از ساپورت حالا نوبت پوشش جدیدی است که زنان از آن استفاده کنند؛ پوششی که یک زن را نیمه عریان می کند!

با آغاز روزهای گرم سال باز هم مانند سالهای گذشته ماجرای بدحجابی به یکی از مهم ترین موضوعات روز و همچنین اخبار رسانه ها تبدیل شده در حالی که مانتوهای بدون دکمه و نازک و ساپورت، یکی از مصادیق بارز بدحجابی در خیابان ها و معابر عمومی است.

لباس های برای نمایش عریانی

ماجرای بدحجابی هر چه می گذرد با ظهور مصادیق جدید، شدید و شدید تر می شود و مدتی است که با به میدان آمدن جوراب شلواری هایی با نام امروزی ساپورت و مانتوهای نازکی بدون دکمه به مرحله جدید رسیده است. در روزگاری نه چندان دور، ساپورت تنها در مهمانی و مجالس استفاده می شد اما از سال گذشته، این لباس های چسبان و نامناسب بر تن زنان و دخترانی رفته که خیابان های شهر را عرصه ای برای خودنمایی خود می دانند.

زمانی که مانکن های ساماندهی شده، مصادیق جدید بدحجابی را تبلیغ می کنند

اگر پیش از این اینها، مردم چندان به این باور نرسیده بودند که این مانکن هایی که با لباس های نامناسب و رنگارنگ در خیابان ها و پاساژهای شهر جلوه گری می کنند، از سوی گروه ها و شرکتهایی برای این کار گماشته شده اند، اما این روزها دیگر ماجرای مانکن های خیابانی که به استخدام شرکت های مد و لباس در می آیند و برای پوشیدن لباس های آن برند خاص و جلوه گری در معابر شهر، حقوق دریافت می کنند بر همگان عیان شده است و شرکت های زیرزمینی مد و لباس با استخدام و اجاره مانکن های خیابانی اقدام به تبلیغ زنده مدل های خود در سطح شهر می کنند. از همین طریق هم بود که پوششی به نام ساپورت، با تغییر کاربری، دیگر نه در مجالس و عروسی های زنانه، که در خیابان های شهر و در برابر دید هزاران نامحرم بر تن زنان و دختران جای گرفت.

تا حالا شده در آخر شب بشینیم و یه کم با خودمون و خدای خودمون خلوت کنیم؟!

چه قدر نمازهای صبحم قضا شده؟! چه قدر شده که صبح برای رفتن به محل کار یا دانشگاه دیرم شده و بدون در نظر گرفتن حق دیگران سوار تاکسی و مترو و اتوبوس شده ام؟!

چه قدر شده که حق و ناحق سر دیگران داد زدم؟ چه قدر شده با نگاه های تیز و کلام درشت دل دیگرانو به درد آوردم؟!

چه قدر شده که کنترل نگاهمو به دست شیطان دادم تا به هر سمت و جهتی که می خواهد بچرخاند؟!

چه زمان ها که به خودم و دیگران خواسته و ناخواسته ظلم کردم !

و هزاران هزار مورد که فرصتی برای ذکر همه ی آنها نیست!

وقتی با خودم روراست میشم، به این نتیجه مهم می رسم که ما آدمیان در رهگذر زندگی و در جای و جای و نقطه نقطه آن ، زیاد به خطا می رویم و معصیت می کنیم، و در موقعیت هایی هم به بیراهه کشیده می شویم و شاید این طبیعت انسان است که فراموشکار است و فراموش می کند که از کجا آمده، بهر چه امری آمده و به کجا خواهد رفت و در این راه چه وظیفه ای دارد؟!!

اما نمی دونم چه جوریه که همیشه بعد از همه ی این خطاها و گناه ها یه حس پشیمانی به سراغم میاد، یه عذاب وجدان قشنگ که مرتب به من تلنگر می زنه که به ندای من لبیک بگو تا نذارم در منجلاب و باتلاق گناه غرق بشی!

خودمونیم ، گاهی هم شده که خوشبختانه به این نداها پاسخ مثبت داده ایم و استغفار کردیم و عزم خود را جزم کردیم که تکرار گناه نداشته باشیم اما خوب قبول کنید خیلی سخته !

پاسخ شما به این سوال خدا چیست؟

چه كسى جز خدا گناهان را مى‏آمرزد؟

بسیار گفته ایم: “أُطلبُ العَفوَ، إِذا العَفوُ نَعتٌ لِکَرَمِکَ"( مناجات شعبانیه) که ای باری تعالی، ای بلند مرتبه؛ بخشش نمایش کرم توست و ما هیچ از متاع ناچیر دنیا نمی خواهیم جز غفران و بخشایش تو. که خودت در مصحف شریف گفته ای که: ” وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَلَمْ یُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ یَعْلَمُونَ

و آنان كه چون كار زشتى كنند، یا بر خود ستم روا دارند، خدا را به یاد مى‏آورند و براى گناهانشان آمرزش مى‏خواهند- و چه كسى جز خدا گناهان را مى‏آمرزد؟ و بر آنچه مرتكب شده‏اند، با آنكه مى‏دانند [كه گناه است‏]، پافشارى نمى‏كنند. “

با خواندن یک روایت چراغی در دلم بیش از پیش روشن شد ، آنجا که حضرت امیرالمۆمنین می فرمایند: “كَانَ فِی الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ, وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَكُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ، أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِی رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ ص، وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِی فَالِاسْتِغْفَارُ."(نهج البلاغه، حکمت 88) بر روى زمین دو پناهگاه از عذاب خداى موجود بود: یكى از آن دو از میان ما رفت، اما آن دیگرى باقى است. پس آن را از دست مدهید و در آن آویزید. پناهگاهى كه از میان ما رفت رسول خداى (صلی الله و علیه وآله) بود، و پناهگاه باقى، طلب آمرزش از خداى آمرزگار است.

ای خدای مهربون همینکه درهای توبه را به روی من نمی بندی و محدودیتی در پذیرش در درگاهت وجود نداره ازت ممنونم ؛ می دانم که می دانی آنجا که جهل به سراغم می آید و عمل قبیحی مرتکب می شوم ، از سر عداوت و لجاجت با امر تو نیست؛ بلکه من ضعیفم.

من جز تو چه کسی را دارم که در لحظاتی که بار گناهان، پشتم را می فشارد فریاد بزنم و تنها و تنها تو را بخوانم و بگویم: العفو العفو العفو و تو چه شیرین پاسخ خواهی داد!!

باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ                گر کافر و گبر و بت پرستی باز آ

این درگه ما درگه نومیدی نیست            صدبار اگر توبه شکستی باز آ

(رباعی ابو سعید ابوالخیر)

تا به حال شما این شیرینی را امتحان کرده اید؟!

پاسخ شما به این سوال خداوند چیه که چه كسى جز خدا گناهان را مى‏آمرزد؟

منبع: زهرا اجلال بخش قرآن تبیان

پیوند: http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=279786

« قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالًا *: الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا» (سوره کهف آیه 103و 104) ؛بگو: «آیا شما را از زیانكارترین مردم آگاه گردانم؟» [آنان‏] كسانى‏اند كه كوشش شان در زندگى دنیا به هدر رفته و خود مى‏پندارند كه كار خوب انجام مى‏دهند.

دنیای ما دنیا تجارت ها و بده بستان هاست ، بعضی از این تجارت ها سودهای کلانی به دنبال دارند و برخی دیگر پر ریسک و ضرر آفرین هستند و باید با احتیاط وارد آن شد یا اصلاً دور آن ها را یک قرمز کشید و سمتش نرفت .

پر ریسک ترین تجارتهای دنیا تجارتی است که ما در آن سرمایه های غیر قابل بازگشتمان را بدهیم و در مقابل چیزی دریافت کنیم که نه تنها سودی برای ما ندارد که ضرر است و بس .

مثل تجارتی که در آن جوانی حراج می شود و تفریح خریده می شود .

تجارتی که در آن همه معنویت و ایمان و نورانیت یک قلب به هوس یک رابطه جنسی فروخته می شود .

تجارتی که در آن یک عشق عمیق و پاک با پول و مال عوض می شود .

تجارتی که در آن عمرمان را می گذاریم تا مالی پس انداز کنیم و با آن آخرت دیگران را بسازیم و خود در بیغوله جهنم لانه کنیم . به گونه ای که با زحمت و مشقت و با کم گذاشتن از وظایف الهی مالی به دست آوریم و در راه خدا خرج نکنیم و به ارث بگذاریم و از دنیا برویم و دیگران با همان مال ذخیره کرده ما کار خیر کنند مدرسه و بیمارستان بسازند و آخرت خودشان را آباد کنند .

همان هایی که 50 سال عبادت می کنند در صف اول نماز جماعت می ایستند و تلاوت قرآنشان ترک نمی شود اما برای تعریف و تحسین دیگران این کار می کنند به حج می روند و عمری لقب حاجی را یدک می کشند تا مور تأیید دیگران باشند .

خداوند متعال کسانی را که وارد این تجارت مضحک می شوند زیانکارترین افراد معرفی می کند و می فرماید: «آیا شما را از زیانكارترین مردم آگاه گردانم؟» [آنان‏] كسانى‏اند كه كوشش‏شان در زندگى دنیا به هدر رفته و خود مى‏پندارند كه كار خوب انجام مى‏دهند.)

یعنی همان هایی که 50 سال عبادت می کنند در صف اول نماز جماعت می ایستند و تلاوت قرآنشان ترک نمی شود اما برای تعریف و تحسین دیگران این کار را می کنند. به حج می روند و عمری لقب حاجی را یدک می کشند تا مورد تأیید دیگران باشند .

یعنی همان هایی که برای دیندار شدن یک جوان بر صورت او ناجوانمردانه سیلی می زنند و تحقیرش می کنند ، طعنه می زنند و حاضر نیستند لحظه ای حرف دلش را بشنوند.

یعنی همان هایی که به اسم کار خیر و قرض الحسنه ربا می گیرند.

همان هایی که به اسم شیرینی بچه ها ، رشوه می دهند .

همان هایی که سال ها درس حوزه می خوانند و مشقت زهد تحمل می کنند تا حلقه ای از مریدان داشته باشند.

همان هایی که برای رفاه فرزندانشان ماشین چند صد میلیونی زیرپایش می اندازند و دل هزاران جوان محتاج را به درد می آورند .

همان هایی که برای به اصطلاح آبروی دخترشان جهیزیه های کمر شکن می دهند و تجمل گرایی را باب می کنند.

همان هایی که با تنگ کردن خانه دیگران قصرها برای آسایش خانواده هایشان می سازند.

و بسیاری از ما از همه جهات در زیانیم و خود نمی دانیم ، چون تصور می کنیم داریم بهترین کارهای عالم را انجام می دهیم تصور می کنیم ، به دنبال خداییم اما رضایت مردم و تعریف و تمجیدشان قند در دلمان آب می کند . پایش هم بیافتد برای دریافت این تمجیدها به هر حرکت ریاکارانه ای دست می زنیم .

نظر شما در مورد زیانکارترین های عالم چیست ؟

شما از چه جهتی در زیان هستید؟

پاسخ شما به این سوال خدا چیه؟

منبع :فاطمه محمدی / بخش قرآن تبیان