پیوند: http://farsnews.com/newstext

مقصود از سیره عبادی
سیره، دارای معانی گوناگون است. به طور کلی سیره را می توان به دو نوع خاص و عام تقسیم کرد. سیره به معنای خاص آن در فقه اسلامی همان سنت و از مبادی احکام است، اما در معنای عام، روش، سلوک و شیوه را می گویند. سیره عبادی حضرت زهرا (س) در این‌جا به‌همان معنای عام؛ یعنی نوع رفتار حضرت در امور عبادی است که جنبه ارشادی و الگویی دارد.
1. عظمت عبادت حضرت زهرا (س)
قبل از پرداختن به سیره عبادی حضرت زهرا (س) ، باید به جای‌گاه و مقام عبودیت آن حضرت توجه کرد. معرفی و شناخت جای‌گاه و عظمت عبادت حضرت زهرا (س) در نزد ملائکه و ائمه طاهرین (ع) ما را در شناخت بهتر و اهمیت سیره آن حضرت، یاری خواهد کرد.
جايگاه عبادت حضرت زهرا (س) نزد ملائکه
عبادت فاطمه (س) ، آن‌چنان بی‌مانند است که درخشندگی نورش باعث حیرت و لذت ملائکه مقرب الهی می‌گردد؛ تا جایی‌که هفتاد هزار فرشته از فرشتگان مقرب الهی، جملگی بر او سلام و تحیت می‌فرستند و به تأیید و تشویق او می‌پردازند.علامه مجلسی (ره) روایت می کند که پیامبر اکرم (ص) فرمود: «فاطمه (س) بانوی زنان جهانیان از پیشینیان و آیندگان است. او در محراب خود می‌ایستد و هفتاد هزار فرشته مقرب بر او سلام می‌دهند و او را به همان‌گونه که با مریم سخن می‌گفتند، صدا می‌زنند و می‌گویند: ای فاطمه! همانا خداوند تو را برگزیده و پاک ساخته و بر زنان جهانیان برتری داده است.» 2

پیوند: http://mouood.org/component/k2/item/5668

چهارده اصل تربیتی از زندگی مشترک حضرت زهرا و امیرالمؤمنین علیه السلام

1 - اصل خدامحوری و عبادت خانوادگی
در زندگانی مشترک امیرالمؤمنین و حضرت فاطمه سلام الله علیها ، تمام اعضای خانواده عاشق و شیفتة پروردگار بودند. به فرموده امیرالمؤمنین علیه السلام:
عشق به خداوند، آتشی است که بر چیزی نمی‌گذرد جز آن‌که آن را به آتش می‌کشاند و نوری خدایی است که بر چیزی پرتو نمیافکند جز آن‌که آن را غرق نور می‌کند. پس کسی که به خداوند عشق بورزد، همه چیز مُلک و ملکوت خویش را به او می‌دهد.[۱]
هرگاه خداوند بخواهد بنده را گرامی بدارد، او را گرفتار عشق و محبت خویش می‌گرداند.[۲]
باری، آتش عشق پروردگار آن خانه را غرق نور الهی و اعضای آن خانواده را شیفته و حیران پروردگار ساخته بود. در آن خانة ملکوتی اتاقی ویژة نماز و مناجات با پروردگار بود که نه کوچک بود و نه بزرگ.[۳] در آن اتاق تنها قرآن، شمشیر و فرش بود.[۴]
ابن ابی‌الحدید، دانشمند بزرگ اهل سنت، دربارة عبادت‌های امیرالمؤمنین علی علیه السلام  می‌نویسد:
…و اما عبادت، پس علی عابدترین و پُرنمازترین مردمان بود. از همه بیش‌تر روزه می‌گرفت و نمازهای مستحبی را بر پامی‌داشت و همواره ذکر می‌گفت… و چه گمان می‌بری دربارة مردی که پیشانی‌اش از بسیاری سجده همانند زانوی شتر شده بود.[۵]
حسن بصری دربارة عبادت‌محوری حضرت فاطمه  سلام الله علیها می‌گوید:
در تمام دنیا عابدتر از فاطمه یافت نمی‌شود. او به حدی برای نماز و عبادت بر پامی‌ایستاد که پاهایش ورم می‌کرد.[۶]
حضرت زهرا سلام الله علیها  حتی در شیرین‌ترین و خاطره‌انگیزترین لحظه‌های زندگی نیز دل در گرو عشق خدا نهاد و در شب ازدواج خطاب به یگانه کُفو و همتایش علی علیه السلام  فرمود:
انتقال از خانة پدرم به خانة خودم، مرا به یاد انتقال به خانة قبرم انداخت. تو را به خدا سوگند می‌دهم تا در این ساعات به نماز برخیزی تا امشب را با هم به عبادت پروردگارمان بگذرانیم.[۷]
پیامبر اکرم صلی الله علیه آله وسلم  فردای آن شب از علی علیه السلام  پرسید: همسرت را چگونه یافتی؟! حضرت علی علیه السلام  بی‌درنگ فرمود:
نِعمَ العَونُ عَلی طاعَةِ اللهِ؛[۸] بهترین یار برای اطاعت و عبودیت پروردگار.
حضرت فاطمه سلام الله علیها  هر شب پس از فراغت از وظایف خانه‌داری چنان خائفافه و خالصانه بر سجاده به نماز می‌آیستاد که پروردگار بدان بر ملائکة خویش مباهات می‌فرمود:
ملائکة من، اینک بر سرور کنیزانم فاطمه نظر کنید. بر درگاه من ایستاده، در حالی که بند بند وجودش از خوف من مرتعش و لرزان است. او با تمام وجودش به عبادت من روی نهاده است. اینک شما را گواه می‌گیرم که پیروان و شیعیان او را از آتش ایمنی بخشیدم.[۹]

براى زن بزرگترين موفقيت و ارزش اين است كه معاون خوبى براى شوهر باشد و در شئون گوناگون زندگى، خشنودى همسرش را به دست آورد، و از هر گونه امورى كه موجب ناراحتى شوهر گرديد پرهيز نمايد و با سرپنجه‏ ى تدبير و محبت و مهر، موجب آرامش خاطر شوهر شود، چنانكه به عكس براى شوهر نيز، بسيار با ارزش است كه موجب آرامش خاطر همسرش شود، و اصولا هدف از ازدواج آن است كه همسران مايه‏ ى آرامش همديگر گردند، چنانكه در آيه 21 سوره‏ى روم ميخوانيم:

و من آياته اَن خلق لكم من اَنفسكم ازواجا لتسكنوا اِليها:[1]

«از نشانه‏هاى (معنوى) خدا اين كه از جنس خودتان همسرانى براى شما آفريد، تا در كنار آنها آرامش يابيد».

على بن جعفر، از برادرش امام كاظم عليه‏السلام پرسيد: «زنى كه شوهرش را خشمگين ميكند، چگونه است؟»، امام كاظم عليه‏السلام در پاسخ فرمود:

لا تزال عاصيه حتى يرضى عنها:

«چنين زنى دائما گناهكار است، تا شوهرش از او خشنود گردد»[2]

رفتار حضرت زهرا عليهاالسلام با شوهر در عاليترين مرحله‏ ى صفا و مهربانى بود، نه تنها هرگز خاطر شوهر را نرنجانيد، بلكه ياور مهربان و نوازشگر دلسوز براى شوهر بود، و در همه‏ى صحنه‏هاى زندگى، همدم و همدرد و شريك زندگى على عليه‏السلام بود، در اينجا براى روشن شدن اين مطلب به نمونه‏ هاى زير توجه كنيد: