قال محمد بن علیِ الجواد : ” من زارها عارف بحقه وجب له الجنة “

خودمانی­اش این می­شود : اگر حضرت معصومه (علیها السلام) را زیارت کنی در حالیکه نسبت به او شناخت داری بهشت بر تو واجب می­شود .

واجب می­شود یعنی این­که چیزی آن را از تو نمی­گیرد . یعنی این­که می­روی قم زیارت میشوی بهشتی ! فقط باید بشناسیش ! چگونه ؟! می­گویم برایت :

زندگی این خواهر و برادر خیلی شبیه زندگی امام حسین و حضرت زینب است ولی تفاوت هایی هم دارد. زینب با برادرش راهی کربلا شد ، از همان اول حرکت ؛ معصومه اما ماند مدینه وقتی امام رضا به توس حرکت کرد .روز سختی بود روز وداع .امام همه­ی محارم را دور خود جمع کرد و فرمود : ” برای من بلند گریه کنید چرا که امید­یبه برگشت من نیست .”امام که رفت ، دلتنگی امان هردوشان را بریده بود . بعد یک­سال نامه نوشت به خواهرش بیا توس . امام نامه را به غلام داد و فرمود بدون هیچ معطلی خودت را برسان مدینه . آدرس را هم دقیق برای غلام ترسیم کرد تا مبادا راه گم کند از مأموران حکومت آدرس بپرسد .نامه که رسید به دست فاطمه ، بانو بدون هیچ معطلی با 5 نفر از برادرانش و جمعی از اهل خانه راهی توس شد. دل توی دلش نبود . برای دیدن برادرش رضا سر از پا نمی­شناخت . با این­که با برادرش 25 سال اختلاف سن داشت اما عجیب به هم دل بسته بودند. هردوشان از یک مادر بودند ، نجمه خاتون !

دعای عهد دعایی جهت برقراری ارتباط‌ بین ما و حضرت مهدی است. در این دعا با آن حضرت عهد و پیمان می‌بندیم ، قول و قرار می‌گذاریم که یکسری کارهایی را انجام دهیم و در جهت تشکیل حکومت عدل مهدوی زمینه سازی کنیم.

این دعا تابلوی روشن را فرا روی فعالیت‌های ما قرار می‌دهد.

پای کلام دلنشین استاد حجت الاسلام و المسلمین قرائتی درنگی می‌کنیم تا با مروری بر این دعای شریف، درسهای نهفته در آن را بیاموزیم. این دعا به ما می‌گوید که؛

1.       علاقه به امام زمان باید جمعی باشد

در دعای عهد داریم که: «اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلَانَا الْإِمَامَ الْمَهْدِیَّ الْقَائِمَ بِأَمْرِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ الطَّاهِرِینَ عَنْ جَمِیعِ الْمُۆْمِنِینَ وَ الْمُۆْمِنَات‏»، به امام زمان ابلاغ کن، از طرف چه كسی؟ «عَنْ جَمِیعِ» از طرف همه‌ مۆمنین و مۆمنات «عَنْ جَمِیعِ الْمُۆْمِنِینَ وَ الْمُۆْمِنَات‏» این خودش یک مطلب مهمی است.

2.       امام جهانی باید مریدش هم جهانی فکر کند

وقتی زیارت می‌رویم بگوییم که این زیارت به نیابت از همه‌ی مۆمنین و مۆمنات. صدقه می‌دهیم بگوییم: دفع بلا از همه‌ی مۆمنین و مۆمنات بشود. نگوییم: خدایا، مۆمنینی که در این مسجد نماز خواندند بیامرز. حالا مۆمنینی که در مسجد دیگر نماز خواندند چه؟ همه را بگو. چرا می‌گویی: خدایا کسانی که در این هیأت سینه زده‌اند. چقدر تنگ نظر هستی! چقدر فکر کوچک است. مگر تو منتظر امام بین المللی نیستی؟ امام جهانی باید مریدش هم جهانی فکر کند. کسی که منتظر اصلاح عمومی است، باید خودش هم عمومی فکر کند. خودم و بچه‌ام و هیأت‌ام و مسجدم و برایش هیچ فرقی نکند. «عَنْ جَمِیعِ الْمُۆْمِنِینَ وَ الْمُۆْمِنَات».

پیوند: http://www.iqna.ir/fa/News/1373027