قال محمد بن علیِ الجواد : ” من زارها عارف بحقه وجب له الجنة “

خودمانی­اش این می­شود : اگر حضرت معصومه (علیها السلام) را زیارت کنی در حالیکه نسبت به او شناخت داری بهشت بر تو واجب می­شود .

واجب می­شود یعنی این­که چیزی آن را از تو نمی­گیرد . یعنی این­که می­روی قم زیارت میشوی بهشتی ! فقط باید بشناسیش ! چگونه ؟! می­گویم برایت :

زندگی این خواهر و برادر خیلی شبیه زندگی امام حسین و حضرت زینب است ولی تفاوت هایی هم دارد. زینب با برادرش راهی کربلا شد ، از همان اول حرکت ؛ معصومه اما ماند مدینه وقتی امام رضا به توس حرکت کرد .روز سختی بود روز وداع .امام همه­ی محارم را دور خود جمع کرد و فرمود : ” برای من بلند گریه کنید چرا که امید­یبه برگشت من نیست .”امام که رفت ، دلتنگی امان هردوشان را بریده بود . بعد یک­سال نامه نوشت به خواهرش بیا توس . امام نامه را به غلام داد و فرمود بدون هیچ معطلی خودت را برسان مدینه . آدرس را هم دقیق برای غلام ترسیم کرد تا مبادا راه گم کند از مأموران حکومت آدرس بپرسد .نامه که رسید به دست فاطمه ، بانو بدون هیچ معطلی با 5 نفر از برادرانش و جمعی از اهل خانه راهی توس شد. دل توی دلش نبود . برای دیدن برادرش رضا سر از پا نمی­شناخت . با این­که با برادرش 25 سال اختلاف سن داشت اما عجیب به هم دل بسته بودند. هردوشان از یک مادر بودند ، نجمه خاتون !

کاروان از بصره وارد ایران شد . خوزستان و اصفهان را رد کردند و به ساوه رسیدند. عجب شهر سختی بود این شهرساوه! ای کاش کاروان هیچوقت از این شهر نمی­گذشت . مأموران حکومت به کاروان حمله کردند و 32 نفر از مردان ومحارم بانو را کشتند و قطعه قطعه کردند . ساوه کربلایی دیگر شده بود . پر خون ! پر نامردی ! پر بی­غیرتی !ای کاش امام رضا بود و مانند جد غریبش حسین دست ولایی­اش را می­گذاشت روی سینه­ی فاطمه تا درد دلش و داغ قلبش تسکین پیدا کند .

این سرزمین پرخون و این همه جنازه از محارم بانو کافی بود تا بیمارش کند و تب­دار.این دختر که سنی ندارد ؛ فقط 28سال !مردم قم که جریان را­ متوجه­ شدند ، آمدند ساوه تا حضرت را ببرند قم . حضرت با دیدن مردم قم  یادش به حدیثپدربزرگش امام صادق افتاد که فرمود : ” بانویی از فرزندان من به نام ” فاطمه ” در آنجا رحلت می­کند و همان جادفن می­شود  که با شفاعت  او همه­ی شیعیان ما وارد بهشت می­شوند . “

حالا دیگر مطمئن شده بود خودش همان وجودی است که امام صادق وعده داده بود . مردم فاطمه را از ساوه به قمبردند . مردم قم گروه گروه برای عرض تسلیت مرگ برادران و دیدن و عیادت بانو می­آمدند. موسی بن خزرج هملایق­ترین فرد بود برای میزبانی حضرت . توی همین فرصت 17 روز که در قم بود سؤالات مردم را جواب می­داد وبرایشان احادیث اجدادش را نقل می­کرد . ” بیت النور” هم جایی شده بود برای عبادت دختر موسی بن جعفر.تب و بیماری اما تمام وجودش را گرفته بود . همان جا توی قم از دنیا رفتند .پیکر مطهرش را به مکانی به نام ” بابلان ” بردند و پیرمرد باتقوایی به اسم قادر را انتخاب کردند برای کارهای تدفین!قبر که آماده شد دو سوار نقابدار آمدند و کارهای تدفین را انجام دادند و بدون این­که حرفی بزنند ، رفتند.مردم قم هم حرفی نزدند . چون می­دانستند ” معصوم را تنها معصوم تدفین می­کند.” فقط خوشحال بودند که فاطمه برادرش را دید . همان روزها هم از بوریا برروی قبرش سایبانی ساختند ولی طولی نکشید که گنبد و بارگاه حضرت آماده شد برای دوستدارانی که می­روند قم برای بهشتی شدن !

در لحظه­ی زیارتت

در لحظه­ی بهشتی شدنت

در لحظه­ی شناخت حضرت

التماس دعا

خواهر حوا بهرامي