پیوند: http://www.iqna.ir/fa/News/1339477

پیوند: http://www.iqna.ir/fa/News/1334443

گروه فضای مجازی: مسابقه اینترنتی «نقش ماهواره و اینترنت در تغییر سبک زندگی و گسترش بدحجابی» تا 25 آذرماه ادامه دارد.

دنیا، جایگاه آمال و آرزوهاست. آرزوهای دور و دراز، افزون بر آنکه نشانه خام اندیشی انسان است، فکر وی را از توجه کردن به واقعیت های زندگی باز می دارد و او را در راه رسیدن به این آرزوها به لغزش های فراوان دچار می کند.

انسان عاقل و خردمند همواره مراقب است تا با تصویر کردن امیدهای دست نیافتنی یا آرزوهایی که برای رسیدن به آن ها سرمایه عمرش به هدر می رود، خود را از سعادت ابدی محروم نسازد و از مسئولیت اصلی اش باز نماند؛ زیرا ممکن است، فردایی برای جبران کار نباشد؛ از این رو هیچ گاه عمر خویش را در پی آرزوهای کاذب و نادرست صرف نمی کند؛ زیرا اگر این آرزوها تحقق هم بیابد، بسیار محدود و زودگذر است و با فرا رسیدن مرگ، بساط همه آن ها برچیده خواهد شد. از این روست که انسان آگاه باید از مدت عمر کوتاه خویش در فراهم آوردن زاد و توشه آخرت بهره ببرد تا در سرای آخرت، به آسایش و نیک بختی حقیقی برسد.

امام علی علیه السلام در این مورد فرموده است: «أَلاَ وَإِنَّكُمْ فی أَیَّامِ أَمَل مِنْ وَرَائِهِ أَجَلٌ، فَمَنْ عَمِلَ فی أَیَّامِ أَمَلهِ قَبْلَ حُضُورِ أَجَلِهِ فَقَدْ نَفَعَهُ عَمَلُهُ، وَلَمْ یَضرُرْهُ أَجَلُهُ وَمَنْ قَصَّرَ فی أَیَّامِ أَمَلِهِ قَبْلَ حُضُورِ أَجَلِهِ، فَقَدْ خَسِرَ عَمَلَهُ، وَضَرَّهُ أَجَلُهُ، أَلاَ فَاعْمَلُوا فِی الرَّغْبَةِ كَمَا تَعْمَلُونَ فِی الرَّهْبَةِ أَلاَوَإِنِّی لَمْ أَرَ كَالجَنَّةِ نَامَ طَالِبُهَا، وَلاَ كَالنَّارِ نَامَ هَارِبُهَا، أَلاَ وَإنَّهُ مَنْ لاَیَنْفَعُهُ الحقُّ یَضْرُرهُ البَاطِلُ، وَمَنْ لا یستقم بِهِ الهُدَى یَجُرُّ بِهِ الضَّلاَلُ إِلَى الرَّدَىْ، أَلاَ وَإِنَّكُمْ قَد أُمِرْتُمْ بِالظَّعْنِ وَدُلِلْتُمْ عَلى الزَّادَ وَإِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخافُ عَلَیْكُمُ: اتِّبَاعُ الهَوَى، وَطُولُ الاَْمَلِ، تَزَوَّدُوا فِی الدُّنْیَا مِنَ الدُّنْیَا مَا تَحُوزُونَ بِهِ أَنْفُسَكُمْ غَدا؛

آگاه باشید! هم اکنون در روزگار آرزوهایید که مرگ را در پی دارد. پس هر کس در ایام آرزوها، پیش از فرا رسیدن مرگ، عمل نیکو انجام دهد، بهره مند خواهد شد و مرگ به او زیانی نمی رساند و آن کس که در روزهای آرزوها، پیش از فرا رسیدن مرگ کوتاهی کند، زیان کار و مرگ او زیان بار است. همان گونه که به هنگام ترس و ناراحتی برای خدا عمل می کنید، در روزگار خوشی و کامیابی نیز عمل کنید. آگاه باشید! به کوچ کردن فرمان داده شدید و برای جمع آوری توشه آخرت راهنمایی گشتید. همانا وحشتناک ترین چیزی که بر شما می ترسم، هواپرستی و آرزوهای دراز است. پس از این دنیا توشه بگیرید تا فردا خود را با آن حفظ کنید».(1)