اين سوره در مكه نازل شده و داراي 8 آيه بوده و تين بمعني انجير است.
محتوا و فضيلت سورة تين در حقيقت بر محور آفرينش زيباي انسان و مراحل تكامل و انحطاط او دور مي زند،واين مطلب با سوگندهاي پر معنايي در آغاز سوره شروع شده است،وبعد از شمردن عوامل پيروزي و نجات انسان ،سر انجام تأكيد بر مسألة معاد و حاكميت مطلقة خداوند پايان مي گيرد.
رسول گرامي اسلام(ص) فرمود:هركس سورة تين را بخواند خداوند متعال دو نعمت« سلامت و يقين» را در دنيا به او مي بخشد و هنگامي كه از دنيا برود به تعداد تمام كساني كه اين سوره را خوانده اند ثواب يك روز روزه به عنوان پاداش به او مي بخشد.
امام رضا(ع)در مورد«انجير و زيتون» مي فرمايد:انجير بوي دهان را مي برد ،لثه ها و استخوانها را محكم مي كند،مو را مي روياند ،درد را برطرف مي سازد.روغن زيتون غذاي خوبي است ،دهان را خوشبو و بلغم را بر طرف مي سازد،رنگ صورت را صفا و طراوت مي بخشد، اعصاب را تقويت كرده ،بيماري و درد و ضعف را از ميان مي برد و آتش خشم را فرو مي نشاند.
در حديثي آمده است هنگامي كه رسول اكرم(ص) سورة تين را تلاوت مي فرمود وقتي به آية«اَلَيْسَ اللهُ بِاَحْكَمِ الْحاكِمينَ» مي رسيد،مي فرمود:«بَليَ وَ اَنَا عَلي ذلكَ مِنَ الشّاهِدينَ ؛ آري
خداوند بهترين حكم كنندگان است و من بر اين امر گواهم».
خداوند انسان را از هر نظر شايسته آفريد،هم از نظر جسمي وهم از نظر روحي و عقلي چرا كه هر گونه استعدادي را در وجود او قرار داده واو را براي پيمودن قوس صعودي بسيار عظيمي آماده ساخته و آنقدر شايستگيها به انسان بخشيده است.
انسان با تمام امتيازاتي كه دارد اگر از مسير حق منحرف گردد چنان سقوط مي كند كه به «اسفل سافلين» كشيده مي شود.

شهید امیر عباسی این توصیه را به همه ی دوستان و نزدیکان می کرد؛
می گفت:” هر وقت که خدا به شما بچه داد، وقتی که زبانش داشت باز می شد، قبل از همه، کلمه ی “آقا” را به او یاد بدهید".
به من هم چند بار گفت :خودش که فرزندمان را ندید، ولی یکی از چیزهایی که بر آن تاکید می کرد؛همان بود؛
می گفت:” کلمه ی “آقا” را به او یاد بده؛ هم از نظر لفظ ساده است، هم به آن منظوری که شما یاد می دهید،کلمه ی بزرگ و با عظمتی است".
منظورش از آقا، وجود مقدس حضرت قائم آل محمد_عج الله تعالی فرجه الشریف_ بود.

من مواعظ النبي صلى الله عليه وآله وسلّم:
ثلاثٌ من كنّ فيه استكمل خصال الإيمان:
الذي إذا رضي، لم يُدْخِله رضاه في باطلٍ وإذا غَضِبَ لم يخرجه الغضب من الحقّ وإذا قدر لم يتعاط ما ليس له.
(تحف العقول صفحه 43)
معناى روايت، اين نيست كه ايمان در اين سه خصلت منحصر است، بلكه مراد اين است كه در هر كس، اين سه خصلت وجود داشته باشد، حاكى از اين است كه همه خصال ايمان، در او جمع است. چون هر يك از اينها متوقّف بر مجموعه‏اى از صفات نيك و كاشف از آنها است.
خشنودى و محبت كسى او را به باطل نكشاند كه موجب شود به ناحق از آن شخص دفاع كند و همچنين غضب، او را به برخوردهاى غلط و خروج از حق نكشاند، و در هنگام قدرت، كارهايى را كه حق او نيست مرتكب نشود.