عزادارى بر امام‏ حسين (عليهالسلام) از زمان شهادت او بوده است ولى تا زمان آل‏ بويه (در سال 352 ق) اين عزادارى مخفى بود. قبل از قرن چهارم، عزادارى براى امام حسين (عليه السلام) علنى نبود و نهانى در خانه‏ ها انجام مى‏گرفت اما در نيمه دوم قرن چهارم، سوگوارى در روز عاشورا آشكار و در كوچه و بازار انجام مى‏ يافت. عموم مورخان اسلامى- مخصوصاً مورخانى كه وقايع را به ترتيب سنواتى نوشته‏ اند از قبيل ابن‏ الجوزى در كتاب منتظم و ابن‏ اثير در كتاب الكامل و ابن‏ كثير در كتاب البداية و النهاية و يافعى در مرآت الجنان و ذهبى و ديگران- در ضمن ذكر وقايع سال 352 و سال‏هاى بعد از آن، كيفيت عزادارى شيعه را در روز عاشورا نوشته‏ اند.

* کسانی منتظر فرج هستند که…

هر دقیقه ای که می گذرد جایگزین و عوض ندارد، از دست رفته و گذشته است و دیگر برنمی گردد. ای کاش اگر خانه و درِ خانه را نمی دانیم، کوچه را می دانستیم! حاج محمدعلی فشندی رحمة اللّه علیه هنگام تشرّف به محضر حضرت صاحب عجل اللّه تعالی فرجه الشریف عرض می کند: مردم دعای توسل می خوانند و در انتظار شما هستند و شما را می خواهند، و دوستان شما ناراحتند. حضرت می فرماید: «دوستان ما ناراحت نیستند!» ای کاش می نشستیم و درباره این که حضرت غایب علیه السلام چه وقت ظهور می کند، باهم گفت و گو می کردیم، تا حداقل از منتظرین فرج باشیم. اشخاصی را می خواهند که تنها برای آن حضرت باشند. کسانی منتظر فرج هستند که برای خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند، نه برای برآوردن حاجات شخصی خود. چرا ما حداقل مانند نصاری که در مواقع تحیر با انجیل ارتباط دارند، با آن حضرت ارتباط برقرار نمی کنیم؟!

* ما امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف را خانه نشین کرده ایم!

عِرق ایمانی ما کجا و منزلت ایمانی امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف کجا؟! اگر ما در نزد او کافر به حساب نیاییم! چرا دستش را بسته ایم و خانه نشینش کرده ایم و اجازه نمی دهیم خود را نشان دهد؟! آن آقا گفت: چرا برای تعجیل فرج دعا می کنید؟ آیا می خواهید بیاید و او را هم بکشید؟! برای این که مزاحم خط و مرام و … شما خواهد بود. آنان که سایر ائمه علیهم السلام را کشتند دیوانه که نبودند، بلکه سبب آن بی دینی بود، آیا الان دیگر آن طور نیست؟!

* چرا حال ما نسبت به امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف چنین نیست که…

چنان چه در اطاقی در بسته باشیم و بدانیم که قدرت بزرگی مثل آمریکا یا شوروی پشت در ایستاده و سخنان ما علیه یا له خود را می شنود و ضبط می نماید و به موقع علیه ما به اجرا می گذارد، چه قدر حال ما فرق می کند و مواظب سخنان خود می شویم، با این که آن ها را نمی بینیم ولی علم داریم و می دانیم که پشت در هستند؟! پس چرا حال ما نسبت به امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف چنین نیست در انجام آن چه بر له یا علیه او است؟
* در فکر آن باشیم که با حضرت غایب علیه السلام رابطه داشته باشیم

یکی از امور مهم بلکه از اهم امور این است که بدانیم چه کار کنیم تا مثل کسانی از علما و متشرعه و صلحای تابع علما باشیم که فرج شخصی و ارتباط خاص با حضرت ولی عصر عجل اللّه تعالی فرجه الشریف داشته اند، و محتاج نبوده اند که در امور خودشان یا غیر خودشان فی الجمله عدل عمومی را خواستار باشند. از قبیل نواب اربعه و علمای معاصر آن ها که مقامات و کراماتی داشته اند که ما نداریم، به طوری که نمی توانیم بگوییم مثل آن ها هستیم. باید مجالسی تشکیل دهیم و با رفقا و اصدقا بنشینیم و مذاکره کنیم که به چه راهی می شود به آن حضرت رسید و با آن حضرت رابطه داشت؛ زیرا بلاکلام هر فیضی به ما می رسد - چه خصوصی و چه عمومی و چه داخلی و یا خارجی، و چه جسمانی و چه روحانی - فقط از ناحیه همان یک فیض است و توجه به همه ائمه علیهم السلام هم به او راجع می شود؛ لذا شخصی به حضرت رسول اکرم صلی اللّه علیه وآله توسل نمود و حضرت رسول صلی اللّه علیه وآله او را به فلان امام و فلان امام و در آخر به امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف حواله داد.

* اهمیت دعا برای تعجیل فرج

مداحی که حال خوبی هم دارد، به خدمت صاحب الامر عجل اللّه تعالی فرجه الشریف رسیده و آن حضرت به او فرموده است: «بعد از صلوات بر محمد وآل محمد علیهم السلام گفته شود: وعجل فرجهم.» البته معلوم است که دعا کردن برای فرج مطلوب است. اگر ما برای تعجیل فرج دعا نکنیم، یا در دعا کردن جدی نباشیم، یا آثار جدیت در ما نباشد، به ضرر دنیای ما هم خواهد بود، چه رسد به آخرت؛ و از شروط استجابت دعا، توبه از معاصی است. خلاصه این که: اگر در دعا کردن برای فرج قاصر باشیم، یا در آن تساهل و تکاسل و سهل انگاری و سستی کنیم و این مطلب را جداً نخواهیم، در حقیقت دنیا، دنیایی نخواهند داشت، چنان که می بینیم کفار، آن ها را مال المصالحه خود و متعدد و متفرق کرده اند و هر کدام از آن ها که مخالف منافع آن ها است، دیگران را به جان او می اندازند و خودشان کنار می نشینند، و سرانجام هر طرف پیروز شد، به سود کفار خواهد بود.

منبع:افق حوزه - ویژه نامه اولین سالگرد ارتحال آیت الله بهجت(قدس سره)

* دروغ گویان مفتضح می شوند!

در روایات آمده است: «در زمان حضرت صاحب عجل اللّه تعالی فرجه الشریف شصت کذاب خارج می شوند که هر کدام مدعی امامت یا بابیت و نیابت او هستند.»، رسول اکرم صلی اللّه علیه وآله: «لا تقوم الساعة حتی یخرج المهدی من ولدی، ولا یخرج المهدی حتی یخرج ستون کذابا کلهم یقول: أنا نبی.»؛ (قیامت به پا نخواهد شد تا این که فرزندم مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف قیام کند، و او قیام نخواهد کرد تا این که شصت کذاب که همگی می گویند: ما پیامبریم، قیام کنند.) الارشاد، ج ۲ / ص ۳۷۱؛ ولی به فضل خدا دروغ آن ها آشکار می گردد و به هیچ کدام اعتماد نمی شود و اهل بصیرت می فهمند که حضرت، حق است. گویا وقتی حضرت می آید، می فرماید: «أیها الناس، إنی أنا الصاحب الذی کنتم به تنتظرون.» ای مردم، من همان کسی هستم که انتظارش را می کشیدید. و بعد از اتمام حجت، کراماتی از او می بینند و کذب مدعیان روشن می شود.

* زمان ظهور، زمان دارایی محض است

زمان ظهور، زمان دارایی محض است. در روایت است: «تظهر الأرض کنوزها»، بحارالانوار/۵۲/۳۳۷؛ زمین، گنج هایش را آشکار می سازد. احتمال دارد معادن را هم شامل بشود، نه تنها آن چه مردم در زیر زمین پنهان کرده اند. گنج های زیر زمین از عجایب است. معادن و گنج هایی که هنوز کشف نشده، همگی در زمان ظهور حضرت صاحب الامر عجل اللّه تعالی فرجه الشریف ظاهر می شود.

* نحوه دعا کردن برای فرج و شرایط و موانع آن

دوستان آن حضرت عجل اللّه تعالی فرجه الشریف باید دو مطلب مهم را رعایت کنند: یکی این که، در شداید برای فرج دعا کنند، که خود همین مژده ای است برای این که شداید به فرج متصل است. دیگر این که، دعا کنند که ظهور آن حضرت برای اهل ایمان، همراه با عافیت باشد، و تا وقت ظهور با وجود بلاها و شداید، ثابت قدم و استوار در دین و عامل به تکلیف باشند؛ زیرا ما هیچ ندیده و نخوانده بودیم که بین برادرها، هشت سال جنگ ادامه پیدا کند، آن هم چه جنگی! بر سرشان در خانه ها آتش، بمب و موشک ببارد حتی برای آن ها که به جنگ نرفته و در جبهه حاضر نشده اند. خدا کند ظهور آن حضرت زود و قریب، و با عافیت اهل ایمان همراه باشد! «واجعل لنا فی ذلک الخیرة والعافیة»، مشابه این جمله در دعای روز غدیر آمده است. خدایا! این [ظهور] را برای ما مایه خیر و عافیت بگردان. زیرا ما ایمان میثم تمار، یکی از شیعیان و خواص حضرت علی علیه السلام که در راه آن حضرت به دار آویخته شد و دست و پا و زبان او را قطع نمودند، را نداریم که هر چه بلا شدیدتر می شد، ایمانش قوی تر می شد! با ضعف ایمانی که ما داریم، از کجا می دانیم که در بلاها و ابتلائات و شداید ثابت قدم خواهیم ماند، از کجا می دانیم قلباً هم از دین خارج نخواهیم شد. برای بسیاری از مردم، در اثر سختی ها و مشکلات و بلاها، تردید و شک حاصل می شود، و توقع دارند که مثلاً الان باید وقت ظهور آن حضرت عجل اللّه تعالی فرجه الشریف باشد و چرا ظاهر نمی گردد و… .

منبع:افق حوزه - ویژه نامه اولین سالگرد ارتحال آیت الله بهجت(قدس سره)