آیت الله حاج سید جمال الدین گلپایگانی ( قدس سرّه ) فرمود : روزی برای زیارت اهل قبور به وادی السّلام در نجف اشرف رفتم و چون هوا بسیار گرم بود ، زیر سقفی که بر روی قبری زده بودند ، نشستم . عمامه را برداشته ، عبا را کنار زدم تا قدری استراحت کنم و برگردم . در این حال دیدم جماعتی از مردگان با لباس های پاره و مندرس در وضعی بسیار کثیف به سوی من آمدند و از من طلب شفاعت می کردند که وضع ما بد است ، تو از خدا بخواه ما را عفو کند . من به ایشان پرخاش کرده و گفتم : ” هر چه در دنیا به شما گفتند ، گوش نکردید و حالا که کار گذشته ، طلب عفو می کنید ؟ بروید ای مستکبران ! ” ایشان فرمودند : ” این مردگان شیوخی از عرب بودند که در دنیا مستکبرانه زندگی می کردند و قبورشان در اطراف همان قبری بود که من بر روی آن نشسته بودم .”