فضیل بن عیاض بر یکی از شاکردان خود وارد شد که در حال احتضار بود. بر بالین او نشست و شروع به خواندن سوره ی یاسین کرد. شاگرد چشمانش را باز کرد و گفت : قرآن نخوان! فضیل ساکت شد، سپس شهادتین را به او تلقین کرد. شاگرد گفت : نمی گویم بلکه از آن بری هستم و جان به جان آفرین تسلیم کرد. فضیل پس از مدتی او را در خواب دید که به جهنم می برند. پرسید چرا خداوند معرفت را از تو گرفت ؟ تو که بهترین و عالمترین شاگردان من بودی ؟ در جواب گفت: به خاطر سه خصلتی که داشتم : 1- نمام و سخن چین بودم.2-حسود بودم و چشم دیدن خوشی و خوبی و برتری دیگران را نداشتم.3- به خاطر مرضی که داشتم هر سال به دستور دکتر شراب می خوردم.

برهان دانش،ص 210