از فقه الرضا ( عليه‏السلام) روايت‏ شده که حضرت رضا( عليه‏السلام) در رابطه با شرائط روزه و روزه‏داري چنين فرمود: بدان (اي روزه‏دار) خداي رحمتت کند، که براستي روزه ستر و حجابي است، که خداوند او را بر زبانها و گوشها و چشمها و سائر جوارح زده است، هر گاه معتاد بر زشتيها و شر و فساد باشند، (چون زبان و گوش و چشم و ساير جوارح هر گاه تحت کنترل دقيق ايمان و دين شخص باشند، از شر آنان کاملا در امان مي‏باشد) که طهارت (و حجاب صوم) بر اسماع و ابصار و غيره، او را از آتش جهنم مي‏پوشاند و حجابي محکم از آتش براي او خواهند شد.

به تحقيق خداوند بر هر «آدم‏» خسته‏اي براي روزه گرفتن حقي مقرر فرموده است، پس اگر آن حق را اداء کند (و به خوبي حق روزه‏داري را به جاي آورد) هر آينه صائم و روزه‏دار است، (يعني به جاي آورده حق روزه را) و هر کس بعضي از آن شرايط را ترک نموده، از فضيلت و ثواب روزه‏اش به قدر و بحسب آنچه ترک کرده کاسته است.