ابن ابى الحديد مى گويد: «مردم چنين مى پندارند كه: درگيرى حضرت زهرا عليهاالسلام با ابوبكر تنها درباره ى دو چيز بوده است 1- ارث برى 2- فدك (بخشش پيامبر به حضرت زهرا عليهاالسلام)
با اينكه در حديث آمده است كه: حضرت زهرا عليهاالسلام در حق سومى نيز با ابوبكر درگير بود كه ابوبكر آن حق را نيز از حضرت دريغ داشت و آن حق ذوى القربى است.

توضيح ما: حضرت فاطمه ى زهرا عليهاالسلام سه حق را از ابوبكر مطالبه مى كرد:
1- حق ارث
مى فرمود: من از پدرم ارث مى برم سهم ارث مرا بدهيد.
2- مالكيت فدك
مى فرمود: پدرم فدك را در زمان حيات خويش به من بخشيده و آن را به حكم آيه «و ات ذاالقربى حقه» [اسراء، 26.] به من داده است.
3- حق ذوى القربى
مى فرمود: خمس (يك پنجم) حق خويشاوندان پيامبر است، و چه كسى از من به پيامبر نزديكتر است؟ حضرت زهرا عليهاالسلام اين سه حق را در كنار هم مطرح ساخته است و در همه بر حق بوده اند. هم در ارث برى و هم در اين كه پيامبر، فدك را به ايشان بخشيده است و هم در حق ذوى القربى يعنى خمس مطلق درآمد (و يا خمس غنيمت جنگى بر مبناى اهل سنت)
البته در خصوص فدك آيا حضرت بر مبناى ارث مى فرموده يا بر مبناى بخشش پيامبر به او و يا هر دو را درباره ى فدك مطرح كرده و از دو راه حق خويش را دنبال كرده است؟ آنچه گفتنى است اين است كه: براى رسيدن به حق، ممكن است در برابر انسان، راههاى مختلف باشد و همه ى راهها را دنبال كند و اينكه در خصوص فدك آيا ابتدا از راه ارث حق خويش را طلب كرده اند يا از راه نحله، تأثيرى در اصل قضيه ندارد.

[بحارالانوار، ج 29، ص 382، و شرح ابن ابى الحديد، ج 16. ص 230. ]