(علامه طباطبايي)

علامه، مراتبي از عرفان و سير و سلوک معنوي را پيموده بود. او اهل ذکر و دعا و مناجات بود. در بين راه که او را مي ديدم ، غالباً ذکر خدا را بر لب داشت. در جلساتي که در محضرشان بوديم، وقتي جلسه به سکوت مي کشيد، ديده مي شد که لب هاي استاد، به ذکر خدا حرکت مي کرد.

 به نوافل مقيد بود و حتي گاهي ديده مي شد که در بين راه مشغول خواندن نمازهاي نافله است. شب هاي ماه رمضان تا صبح بيدا بود، مقداري مطالعه مي کرد و بقيه را به دعا و قرائت قرآن و نماز و اذکار مشغول بود

پی نوشت

مقالات وپيام ها ورساله هايي از علي احمدي ميانجي وديگران يادنامه علامه طباطبايي، ص 131 (با تلخيص)