عجب صبری خدا دارد
عجب صبری خدا دارد. اگر من جای او بودم
همان اول که اول ظلم را می دیدم از مخلوق بی وجدان / جهان را همه زیبایی و زشتی به روی یکدگر ویرانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد. اگر من جای او بودم
که در همسایه چندین گرسنه چند بزمی گرم عیش و نوش می دیدم / نخستین سفره مستانه را خاموش آن دم بر لب پیمانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد. اگر من جای او بودم
که می دیدم یکی عریان و لرزان، دیگری پوشیده از صد جامه رنگین / زمین و آسمان را واژگون، مستانه
می کردم
عجب صبری خدا دارد. اگر من جای او بودم
برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان / هزاران لیلی ناز آفرین را کو به کو آواره و دیوانه
می کردم.
عجب صبری خدا دارد. اگر من جای او بودم
به گرد شمع سوزان دل عشاق سر گردان / سراپای وجود بی وفا معشوق را پروانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد. اگر من جای او بودم
به عرش کبریایی با همه صبر خدایی، تا که می دیدم عزیز نابجایی ناز بر یک ناروا گردیده خواری
می فروشد / گردش این چرخ را وارونه بی صبرانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد. اگر من جای او بودم
که می دیدم مشوش عارف و عامی زبرق فتنه این علم عالم سوز مردم کش، به جز اندیشه عشق وفا / محروم هر فکری در این دینای پر افسانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد. اگر من جای او بودم
همین مهتر که او خود جای خود بنشسته و تاب تمام زشتکاری های این مخلوق را دارد وگرنه من به جای او چو بودم! یک نفس کی عادلانه سازشی با جاهل و فرزانه می کردم.
عجب صبری خدا دارد!!!
عجب صبری خدا دارد!!!