حضرت امام خمینی

یکی از تاجران ایرانی، مبلغی سنگین - به عنوان وجوه شرعی - در نجف، خدمت حضرت امام خمینی رحمه الله آورده بود .

ضمن تقدیم وجه، گویی در اثر بدآموزی دیگران و ضعف ایمان، از موضع کسی که از پول هنگفتی دل کنده و امتیاز آن را به دیگری اعطا کرده، درخواست کرد که حضرت امام رحمه الله، به اصطلاح تخفیفی به ایشان بدهند و مثلا خمس اتومبیلش را - که خمس به آن تعلق گرفته بود - از او نگیرند! حضرت امام رحمه الله کل وجه را جلوی او گذاشته، فرمودند:

«بردار و برو; شما گمان می کنید حالا که این پول را اینجا آورده اید، منتی بر ما دارید؟ نخیر این ما هستیم که بر شما منت داریم; چرا که با پرداخت آن و قبول ما، شما بری ء الذمه می شوید و تازه اول مسئولیت ما است . . . .» 1

شهید دستغیب

عالم پرهیزگار شهید دستغیب رحمه الله در یکی از درسهای اخلاقش در روزهای پنجشنبه، هنگامی که درباره قناعت و عزت نفس سخن می گفت: برای تایید فرموده اش داستان زیر را نقل کرد:

روز اول ماه که خواستم شهریه (طلاب) را بپردازم و تقریبا مبلغ هنگفتی می شد، پولها را شمردم، متوجه گشتم یازده هزار و پانصد تومان کم است و من در بازار افراد ثروتمند آشنا نداشتم و بنا هم نداشتم از کسی تقاضا کنم .

در اتاق تنها نشسته بودم، عرض کردم: خدایا! خودت می دانی که بنا ندارم به سوی غیر تو دست دراز کنم و حال هم امید و اطمینانم به تو است .

لحظاتی بیش نگذشت که درب منزل را زدند . یک نفر برای حساب وجوهاتش آمد و بیست هزار تومان مدیون شد . دست در جیبش کرد و مقداری پول بیرون آورد و گفت: آقا معذرت می خواهم، بیش از این میسر نشد . وجه را شمردم، یازده هزار و پانصد تومان بود .

ایشان می فرمودند: بدانید که اگر برای خدا گام بردارید، خداوند درهای رزق و مرحمتش را به روی شما می گشاید .2

پی نوشت

1- در سایه آفتاب، ص 78 .

2- یادواره شهید آیت الله دستغیب، ص 22 .