پیوند: http://www.tebyan.net

اگر روز قیامت خدای بزرگ به من اجازه دهد سر از تابوت بیرون می آورم و خطاب به مردم می گویم : «مردم قدر ـ لا اله الا الله ـ را بدانید ، ولی حیف که خدا چنین اجازه ای را نمی دهد.»

معاد و روز قیامت و عالم مرگ و قبر حقیقتی است که به واقع برای همه موجودات رخ خواهد داد. قرآن کریم در آیات بسیاری به این موضوع اشاره نموده و کوشیده به بیانات گوناگون حقیقت آن را برای انسان ها اثبات نماید و درباره آن هشدار دهد تا انسان ها خود را برای مواجهه و رویایی با آن آماده نمایند. اندیشمندان اسلامی نیز تلاش نموده اند با ذکر نکاتی به بیان عالم مرگ و قبر بپردازند.

علامه طباطبایی در پاسخ سوالی که حقیقت مرگ چیست؟ بیان می دارد:

خداوند سبحان حقیقت مرگ را در آیه ای از قرآن کریم اینگونه بیان کرده است:

«نَحْنُ قَدَّرنا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ، و ما نَحْنُ بِمَسْبُوقینَ عَلی اَنْ نُبَدِّلَ امْثالَکُمْ، وَ نُنْشِاکُمْ فیم لا تعْلَمُونَ.»(واقعه: 60و 61)

یعنی ما مسبوق به عِلَل نیستیم، و کار ما یعنی میراندن شما روی این اساس است «عَلی اَنْ نُبَدِّلَ امْثالَکُمْ، وَ نُنْشِاکُمْ فیم لا تعْلَمُونَ». بنابراین مرگ انتقال از نشأه ای به نشأه دیگر است، و این کار به دست مَلکُ المُوت خواهد بود.

و در روایتی امام علی علیه سلام می‌فرمایند: المَوتُ بابُ الآخِرَةِ .

امام على علیه السلام : مرگ، دروازه آخرت است.

و در سفارشی امام علی علیه سلام به فرزندش می فرماید:

عنه علیه السلام - مِن وَصایاهُ لابنِهِ الحسنِ علیه السلام - : اعلَمْ یا بُنَیَّ أ نَّكَ إنّما خُلِقتَ للآخِرَةِ لا للدُّنیا ، وللفَناءِ لا للبَقاءِ ، وللمَوتِ لا للحَیاةِ ، وأ نَّكَ فی قُلعَةٍ ودارِ بُلغَةٍ وطَریقٍ إلَى الآخِرَةِ ، وأ نّكَ طَریدُ المَوتِ الّذی لایَنجو مِنهُ هارِبُهُ ، ولا یَفوتُهُ طالِبُهُ ، ولابُدَّ أ نّهُ مُدرِكُهُ ، فكُن مِنهُ على‏ حَذَرٍ أن یُدرِكَكَ وأنتَ على‏ حالٍ سَیِّئةٍ ، قد كنتَ تُحَدِّثُ نفسَكَ مِنها بالتَّوبَةِ فیَحولُ بینَكَ وبینَ ذلكَ ، فإذا أنتَ قد أهلَكتَ نفسَكَ .

امام على علیه السلام - از سفارش‌هایش به امام حسن علیه السلام: بدان اى فرزندم، كه ‏تو در حقیقت‏ براى آخرت آفریده شده‏اى نه براى دنیا ، براى رفتن نه براى ماندن ، براى مردن نه براى زیستن . تو در منزلگاهى كوچ كردنى و در سرایى ناپایدار و عاریتى و در راه آخرت هستى . تو فرارى (و تعقیب شده) مرگ هستى ؛ مرگى كه نه گریزانش را از چنگ آن رهایى است و نه جوینده‏اش از دست او به در رود ، بلكه ناگزیر به او مى‏رسد . پس ، بترس از این كه مرگ تو را به هنگامى در رسد كه در حال گناهى باشى كه خودت را به توبه از آن وعده مى‏داده‌‏اى و او نگذارد توبه كنى و آن گاه است كه خود را به هلاكت در افكنده‌‏اى .

با توجه به روایات و آیات مطرح شده بحث مرگ و قیامت از یقینیات اسلام است بطوری که هرکس نسبت به این مطلب یقین داشته باشد و زندگی خود را با توجه به این آموزه ها بچیند، در واقع خواهد توانست به یقین و سعادت نزدیک گردد.

در ادامه نکاتی از عارف سالک آیت الله کوهستانی در رابطه با  مرگ و قبر و قیامت بیان خواهیم داشت.

آیت الله کوهستانی در مورد مرگ و حال انسان در تشییع جنازه چنین بیان داشتند:

دامادی انسان آن روزی است که انسان را پس از شست شو و غسل آن هم با سدر و کافور و پوشاندن لباس سفید (کفن) روی دست می گیرند و از هر طرف صدا می زنند « لا اله الا الله» اگر آن روز خدای بزرگ به من اجازه دهد سر از تابوت بیرون می آورم و خطاب به مردم می گویم : مردم قدر ـ لا اله الا الله ـ را بدانید ، ولی حیف که خدا چنین اجازه ای را نمی دهد .

چون در آن مجلس ایشان بسیار از مردن و زندگی پس از مرگ تعریف کرده بود، فرزند ارجمندشان ـ حجت الاسلام اسماعیل کوهستانی ـ گفت:

آقا جان! این گونه که شما از مرگ ستایش می کنید، پس مردم باید تقاضای مرگ نمایند و هر چه زودتر از این عالم به آن عالم رهسپار گردند.

آقا فرمود:

در حدیث آمده است « الدنیا مزرعه الاخره» هر چه در این عالم بیش تر باشیم، برای عالم پس از مرگ بیش تر کار می کنیم، از این رو تقاضای مرگ لازم نیست.

از جمله مطالبی که معظم له در آن شب فرمودند این بود که:

یکی از مشکلات قبر سۆال دو ملک مقرب خدا یعنی نکیر و منکر از میت است.

البته ایشان می فرمودند، برای مۆمنان بشیر و مبشرند ـ و سپس رو به ما بچه طلبه ها کردند و فرمودند:

آیا شما دعای رضیت بالله ربا و بالاسلام دیناً  را از حفظ اید و بعد از هر نماز می خوانید یا نه؟

در پاسخ گفتیم، نه! نمی دانیم در کجا است.

آن گاه معظم له فرمودند:

این دعا در اعمال و تعقیبات مشترکه نماز در اوایل مفاتیح الجنان آقا شیخ عباس قمی است؛ شما آن دعا را ـ که متضمن اقرار به توحید و امامت و وحی و نوبت است ـ حفظ کرده و پس از هر نماز بخوانید، وقتی زبان شما به آن کلمات عادت پیدا کرد و هنگامی که شما را در قبر گذاشته و همه برگشتند و در حالت تنهایی قرار گرفتید چون عادت به آن دعا دارید شروع می کنید به خواندن آن دعا. این جا است که آن دو ملک برای سۆال قبر نزد شما می آیند و می بینید شما مشغول خواندن همان چیزی هستید که آن ها می خواستند از شما بپرسند. در این حال است که یکی از آن دو ملک می گوید: از این شخص بپرسیم! دیگری می گوید چه بپرسیم او که قبل از پرسش دارد می خواند. در نتبیجه تصمیم بر سۆال می گیرند و می گویند من ربک؟ من نبیک؟

شما در آن حال سربلند کرده و به آنها می گویید، مگر نمی شنوید که من دارم می خوانم: «رضیت بالله رباً و بالاسلام دیناً» دیگر این چه سۆالی است که از من می کنید.

آن دو ملک خوشحال می شوند و قبر تو باغی از باغ های بهشت می گردد.

به یاد ساعت مرگ باش

در سفارش دیگری آیت الله کوهستانی در رابطه با یاد لحظات مرگ می فرماید:

همین قدر بدان ما ساعتی را در پیش داریم که در آن ساعت ماییم و مأمورهای بی نظر خدا، برای آن ساعت فکری بکن؛ سپس این رباعی منسوب به حضرت علی علیه السلام را می خواندند:

لا دار للمرء الموت یسکنها الا التی کان قبل الموت بانیها

فان بنیها بخیرٍ طاب مسکنها و ان بناها بشرٍ خاب ثاویها

برای مرد بعد از مرگشان جایی نیست که در آن جا ساکن شوند، مگر آن جایی که قبل از مرگ بنا کرده باشد. اگر آن را با خیر و خوبی ساخته باشد جای خوبی دارد و اگر با شر ساخته باشد جای گاه پرفقر و نیازی خواهد داشت.

امید است که از آیات و روایات نورانی مطرح شده و بیانات علمای بزرگوار درسی گرفته تا به شناخت واقعی  قیامت برسیم.

منبع:کتاب منتخب میزان الحکمه