استاد ما(مرحوم حاج شیخ محمد حسین اصفهانی) شب ها درس خارج اصول می فرمود. شبی شخصی که به منبر رفته بود مقداری –البته تا حدّ مزاحمت با درس –طول داد. شاگردان به صدا درآمدند که چرا طول می دهد. استاد فرمود:"معلوم نیست کار ما بهتر از کار او باشد!”

خوب است که انسان اسم خود را در هر کار خیر بنویسد و خود را شریک گرداند.زیرا فردای قیامت معلوم نیست کدام قبول و کدام ردّ میشود.لذا شایسته است انسان به این اکتفا نکند که عالم یا مبلغ یا فلان کاره است .شاید همه ردشود،زیرا اعمال خیر شروط و موانع بسیاردارد که شاید هنگام عمل رعایت نشوند. بنابراین انسان باید در کار خیر و نحوه انجام آن فکر کند و فکرش موجب ابتکاری باشد که برای رسیدن به هدف مفید باشد.

منبع: برگرفته از کتاب در محضرحضرت آیت الله العظمی بحجت/نویسنده : محمد حسین رخشا /صفحه ص28