خوشی و شادیهای دنیا همراه ناملایمات است. علی علیه السلام فرمود:
سرورها مشوب بالحزن (نهج البلاغه فیض الاسلام ، خطبه 103)
شادیهای دنیا آمیخته است به غم و اندوه (بر خلاف شادیهای قیامت(
خوشی های دنیا هر قدر که باشد، محدود است؛ چه از نظر زمان و بقا و چه از نظر ابزار و زمینه ها. علی علیه السلام فرمود:
لا خیر فی لذة لا تبقی (غررا لحکم، حدیث 10707(
خیری نیست در شادی ای که دوام و بقاء ندارد
و در روایت دیگر فرمود:
کیف أفرح بلذة تفنی و نعیم لا یبقی» **زیرنویس=جامع السعادات، ج73،ص 215
چگونه شاد باشم به لذتی که فانی می شود و نعمتی که بقاء ندارد (بر خلاف شادیهای اخروی)
شادیهای دنیا گاهی پیامدهای تلخ و ناگواری دارد. پیامبر اکرم صلی الله علیه واله وسلم فرمود:
اذکر انقطاع اللذات و بقاء التبعات( بحارالانوار، ج 72، ص364)
یاد بیاور پایان خوشیها و دوام پیامدهای آن را
علی علیه السلام فرمود:
عار الفضیحة یکدر حلاوة اللذة( غررالحکم ، حدیث 6301)
ننگ و رسوایی، شیرینی لذت را تیره و تار می سازد