حديث « و جاءَهُ رجل بِلَبَن و عسل لِيَشربُهُ، فقال صلى الله عليه و آله وسلم: شرابان يُكتَفى بأحدهما عن صاحبه لا أَشربُهُ و لا اُحرّمُه ولكنّى أتواضَعُ للّه، فانّه مَن تواضعَ‌للّه رفعهُ‌اللّه و من تَكبّر وضعَهُ‌اللّه و مَنِ اقْتصد فى معيشته رزقَهُ اللّه ومن بَذّر حرمهُ اللّه و من اكثر ذِكْر اللّهِ آجرهُ اللّه‌ » مربوط به حضرت رسول اكرم (ص) ؛ تحف العقول صفحه 46.

چون ممكن است برخى اينطور فكركنند كه عدم استفاده معصوم عليه السلام از بعضى نعمتها به معناى تحريم است و لذا پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم فرمودند: من خود نمى‌خورم ولى تحريم هم نمىككنم، چون نمى‌خواهم از همه نعم حلال استفاده نمايم و مراد از رفعت هم، رفعت معنوى است گرچه ممكن است رفعت ظاهرى هم باشد ولى قدر مسلم رفعت روحى و معنوى است، يعنى اگر كسى براى خدا تواضع كند، خداوند روحا و خُلقا او را بالا برده و مشمول كرامات خود قرار مى‌دهد، همچنين قدر مسلم از وضع، تنزل معنوى است، گرچه ممكن است تنزل اجتماعى و موقعيتى هم منظور باشد.