یا اَیُّهَا الِانسانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الکَریم
ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگارکریمت مغرور ساخته است.
سوره انفطار-آیه 6

خطبه 223 نهج البلاغه

هشدار از غرور زدگی ها :
برهان گناهکار ، نادرست ترین برهان ها است ، و عذرش از توجیه هر فریب خورده ای بی اساس تر ، و خوشحالی او از عدم آگاهی است . ای انسان ! چه چیز تو را بر گناه جرأت داده و در برابر پروردگات مغرور ساخته؟ و بر نابودی خود علاقه مند کرده است ؟ آیا بیماری تو را درمان نیست و خواب زدگی تو بیداری ندارد؟ چرا آنگونه که به دیگران رحم میکنی ، به خود رحم نمی کنی؟ چه بسا کسی را در آفتاب سوزان می بینی، بر او سایه می افکنی یا بیماری را می نگری که سخت ناتوان است، از روی دلسوزی بر او اشک می ریزی ، اما چه چیز تو را بر بیماری خود بی تفاوت کرده و بر مصیبتهای خود شکیبا و از گریه بر حال خویشتن باز داشته است ؟ در حالی که هیچ چیز برای تو عزیزتر از جانت نیست چگونه ترس از فرود آمدن بلا ، شب هنگام تو را بیدار نکرده است ، که در گناه غوطه ور و در پنجه قهر الهی مبتلا شده ای؟
چگونه بودن:
پس، سستی دل را ،با استقامت درمان کن و خواب زدگی چشمانت را ، با بیداری از میان بردار و اطاعت خدا را بپذیر و با یاد خدا انس گیر و یاد آور که تو از خدا روی گردانی و در همان لحظه ، او روی به تو آورد و تو را به عفو خویش می خواند و با کرم خویش می پوشاند!در حالی که تو از خدا بریده ،به غیر او توجه داری! پس چه نیرومند و بزگواراست خدا !….