امام زمان(عج) اگر چه در پس پردة غيبت است، اما اراده و فرمانش در ميان همة خلايق جاري و نافذ است، دستوراتش را بايد شناخت، فرمان‌هايش را بايد اطاعت كرد، حاكميّت او را بايد گردن نهاد، و همين‌ها است كه زمينة ظهور را فراهم مي‌آورد.
خود حضرت فرمودند: «و لو انّ اشياعنا وفّقهم الله لطاعته، علي اجتماع من القلوب في‌الوفاء باعهد عليهم لما تأخّر عنهم اليمن بلقائنا». [احتجاج، طبرسي، چاپ اسوه، ج2، ص 602]

«اگر شيعيان ما-كه خداوند آنان را به اطاعت خويش موفّق گرداند- در وفاي به عهد الهي هم‌دل و هم‌پيمان مي‌شدند، سعادت ديدار ما از آنان به تأخير نمي‌افتاد»
منتظرين حضرت مهدي(عج) همان نيكبختاني هستند كه اگر در حضور او باشند، جز اطاعت نمي‌شناسند و جز به فرمان او كاري انجام نمي‌دهند.

و باز هم امام صادق-عليه‌السّلام- مي‌فرمايد: «هُم اطوع من الامة لسيدها». «اطاعت و فرمان‌پذيري منتظرين از امام زمان -عليه‌السّلام- افزون‌تر از اطاعت و فرمانبري كنيزي از مالك و مولاي او است»[بحارالانوار، ج 52، ص308]
وباز در حدیثی دیگر می خوانیم: «طوبي لشيعة قائمنا المنتظرين لظهوره في غيبته، المطيعين له في ظهوره». [بحارالانوار، ج52، ص150]

«خوشا به حال شيعيان مهدي قائم-عليه‌السّلام-، آنان كه در دوران غيبت او چشم انتظار ظهور اويند و در دوران ظهورش سرسپردگان اوامر او»
هم چنین پیامبر خدا(ص) می فرمایند:
«خوشا به حال کسی که به حضور قائم برسد در حالی که پیش از قیام او نیز پیرو او باشد» [بحار الانوار، ج52، ص130]