چهل نکته ناب از رسول اکرم صلی الله علیه و آله
امام صادق(علیه السلام)فرمودند: اني لاکره للرجل ان يموت و قد بقي خلة من خلال رسول الله صلي الله عليه و اله لم يات بها.
من خوش ندارم کسي بميرد در حالي که هنوز برخي از آداب پيامبر (صلی الله علیه و آله) را به جا نياورده است.
اکثر اوقات ساکت بود
خلقش نرم بود
کسي را تحقير نميکرد
دنيا و ناملايمات هرگز او را به خشم نمي‌آورد
حقي پايمال ميشد از شدت خشم کسي او را نمي‌‌شناخت تا اينکه حق را ياري کند
هنگام اشاره به تمام دست اشاره مي‌فرمود
وقتي خوشحال ميشد چشمها را به هم مي‌نهاد
بيشتر خنده‌هاي آن حضرت تبسم بود
مي‌فرمود حاجت کساني که به من دسترسي ندارند را ابلاغ کنيد
هر کس را به مقدار فضيلتي که در دين داشت احترام مي‌کرد
با مردم انس مي‌گرفت و آنان را از خود دور نميکرد
در همه امور اعتدال داشته و افراط و تفريط نميکرد
زبان خويش را از بيان سخنان غيرضروري کنترل مي‌کرد
در انجام وظيفه به هيچ وجه کوتاهي نميکرد
بافضيلت‌ترين فرد نزد پيامبر خيرخواه‌ترين آنان براي مردم بود
پيامبر در هيچ محفل و انجمني نمي‌نشست و برنمي‌خاست جز آنکه به ياد خدا باشد
در مجالس جايگاه خاص براي خود برنمي‌گزيد
هنگامي که بر جمعي وارد ميشد در جاي خالي مينشست و به ياران خويش دستور مي‌داد اين گونه عمل کنند.
هر کس براي رفع نياز رجوع مي‌کرد نيازش را برآورده مي‌کرد يا با کلام دلنشين آن حضرت قانع ميشد.
رفتار پيامبر آنقدر نرم بود که مردم او را همچون پدري دلسوز و مهربان مي‌دانستند و حق همه مردم نزد آن بزرگوار يکسان بود
مجلسش مجلس بردباري، حيا، صدق و امانت بود
عيب‌جو نبود و از کسي هم تعريف زياد نميکرد
پيامبر نفس خود را از سه چيز پرهيز مي‌داد جدال، پرحرفي و سخنان غيرضروري
هرگز کسي را سرزنش نميکرد
در پي لغزش‌هاي مردم نبود
سخن نمي‌گفت مگر در جايي که اميد ثواب در آن وجود داشت
سخن کسي را قطع نميکرد مگر اين که از حد متعارف تجاوز مي‌کرد
به آرامي و متانت گام برمي‌داشت
کلامش مختصر، جامع، آرام و شمرده بود و آهنگ صدايش از همه مردم زيباتر بود
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شجاع‌ترين، بهترين و سخاوتمندترين مردم بود
پيامبر در تمام حالات و در برابر همه مشکلات شکيبا بود
پيامبر بر روي زمين مينشست و غذا مي‌خورد
با دست خويش کفش خود را وصله مي‌زد و جامه خود را با دست خود مي‌دوخت
آنقدر از ترس خدا مي‌گريست که جاي نماز آن حضرت نمناک ميشد
هر روز هفتاد بار استغفار مي‌کرد
لحظه‌اي از عمر بابرکت خويش را بيهوده نمي‌گذرانيد
ديرتر از همه مردم به خشم مي‌‌آمد و زودتر از همه راضي مي‌گشت
با ثروتمندان و تهيدستان يکسان دست مي‌داد و مصافحه مي‌کرد وقتي به کسي دست مي‌داد بيش از او دست خويش را باز نمي‌کشيد
با مردم شوخي مي‌کرد تا مردم را خوشحال سازد
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط صدرارحامی در 1390/12/03 ساعت 10:58:43 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید