آيه دوم :
«وَ نُريدُ اَنْ نَمُنَّ عَلَي الّذينَ اسْتُضْعفِوا في الْاَرْضِ وَ نَجْعَلَهُم اَئِمَه وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثين»
(و ما اراده كرديم كه بر مستضعفان زمين منت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان زمين قرار دهيم)
سوره قصص، آيه 5

-    كلمه« مُسْتَضْعَفْ» از ماده ضعف به معناي ناتواني است ولي وقتي اين كلمه به باب استفعال ميرود يعني كسي كه او را به ضعف كشانده و در بند و زنجير و ناتواني نگاه داشته اند. بنابر اين مستضعف كسي نيست كه ضعيف و ناتوان باشد بلكه كسي است كه نيروهاي بالفعل و بالقوّه دارد؛اما از ناحيه ظالمان وجبّاران سخت در فشار قرار گرفته ولي تسليم نشده و پيوسته تلاش ميكند بند و زنجير هارا بشكند و آزاد شود. خداوند به چنين گروهي وعده حكومت در زمين را داده است. نه افراد بي دست و پا و ترسوكه حتي حاضر نيستند فريادي بكشند چه رسد كه پا در ميدان بگذارند.                              (بنگريد: سيماي مهدويت در قرآن)
حضرت علي(عليه السّلام) پيرامون آيه مورد بحث مي فرمايند:
« هُمْ آلُ مُحمَدٍ يَبْعَثُ اللهُ مَهْديهِم بَعْدَ جُهْدِهم فَيُعَزّهُم و يُذِلُّ عَدُوَّهُم»
( اين گروه ، آل محمد هستند. خداوند مهدي آنان را بعد از زحمت و فشاري كه بر آنان وارد مي شود بر مي انگيزد و به آنها عزت مي دهد و دشمنانشان را خوار و ذليل مي كند)                                                                                            
بنگريد: غيبت شيخ طوسي، ص113. تفسير نورالثقلين، جلد4،ص110
امير المؤمنين(عليه السلام) در جمله اي نيز چنين مي فرمايد:( دنيا پس از چموشي و سركشي. هم چون شتري كه از دادن شير به بچه اش خودداري مي كند به ما روي مي آورد و سپس همين آيه را تلاوت فرمودند)                                                                                                            نهج البلاغه، كلمات قصار، شماره209