حضور مجموعه یی به نام عقیدتی، سیاسی در نیروهای مسلح، یکی از الهامات الهی و از برکات پروردگار بر امام بزرگوار ما و مجموعه ی دست اندرکار امور کشور بود.

نقش روحانیون، نقش هدایت و دستگیری معنوی است. همه به روحانی احتیاج دارند - همچنان که به طبیب احتیاج دارند - و اگر روحانی در هر نقطه یی به وظایف خود عمل کند، آن جا را از لحاظ معنوی آباد خواهد کرد.

گاهی وجود ما عمامه یی ها در جاهایی بی اثر می شود، یا احیاناً خدای ناکرده اثرهای منفی بر جای می گذارد؛ این به خاطر این است که ما در آن مورد با وظایف و هویت و منش یک روحانی ظاهر نشده ایم.

در طول سالهای متمادی عمر روحانیت شیعه، هرجا روحانیون با منش و هویت روحانی خود ظاهر شده اند، برکاتی بر جای گذاشته اند؛ چه در میدان سیاست، چه در میدان معنویت، چه در میدان های مربوط به رزم و دفاع از کشور و امنیت، و چه در هر میدان دیگری.

شأن روحانی این است. نمی خواهم ادعا کنم که حضور روحانیون در نیروهای مسلح در سالهای بعد از انقلاب صددرصد همان طوری بوده است که از ماها انتظار می رفته؛ اما می خواهم این را عرض کنم که در مجموعه ی بزرگ نیروهای مسلح، هرجا علما، روحانیون، فضلا و طلاب جوان با همان منش روحانی حضور داشته اند، تأثیرات بسیار گرانبهایی برجای گذاشته اند.

بیانات در دیدار مسئولان عقیدتی، سیاسی نیروی انتظامی

منبع :

پایگاه حوزه نت

امام خمینی(ره) به عنوان فردی زاهد، عابد، عارف، عالم، فقیه، اسلام‌شناس، سیاست‌مدار و دارای نگرش و آگاهی سیاسی و اجتماعی و تاریخی و بین‌المللی، اسلام را در جنبه‌های نظری و علمی در همه ابعاد آن می‌بیند و خود نیز علاوه بر این که به همه این امور عالم است، به همه آنها نیز عامل است و همین وظیفه و رسالت همگانی و همه‌جانبه را برای روحانیت و عالمان دینی قائل است و البته این رسالت و مسوولیت روحانیت از نظر آن حضرت غیر قابل اغماض، ضروری، واجب و اجتناب‌ناپذیر است و عدم ایفای آن، توجیه ناپذیر و به منزله شانه خالی کردن از تحمل امانت و مسوولیت الهی است.[1]