آغاز سخن دانش آموختگان علوم دينى پس از چند سال تحصيل در حوزه و يك دوره آشنايى با فقه اسلامى، غالباً در پوششى ويژه و متفاوت از ساير مردم به لباس روحانيت در مى‏آيند. اين لباس به رغم پيشينة طولانى، هنوز در معرض پرسش‏هاى فراوانى قرار دارد.
كاوش براى يافتن پاسخ اين نگراني‏ها، براى طلاب نوعى تأمل در سبك و سيرة زندگى است و قطعاً از تلاش براى رازگشايى از عبارات دشوار برخى از متون كم بهاتر نيست. به علاوه، تراكم اين نگرانى‏ها در جان انسان، به مرور ايمان و اعتقاد قلبى او را به راهى كه مى‏رود و كارى كه مى‏كند مى‏فرسايد و ارمغانى جز تزلزل شخصيت و آشفتگى خاطر ندارد. اين بررسى‏ها براى فرد فرد طلاب ضرورت شخصى و براى جامعة اسلامى در شرايط امروز ضرورت اجتماعى دارد. روحانيت شيعه كه امروز از داخل و خارج در معرض هجوم انواع شبهات و انتقادات قرار گرفته‏است بايد در فاصلة زمانى كوتاهى فلسفة پيدايش، سرّ حضور، رسالت نهايى، كيفيت عمل و منطق خود را براى عموم تبيين كند و تودة انبوه نگرانيها را با بحث نظرى يا اقدام عملى حل و رفع نمايد.
اين مختصر بدون آنكه ادعاى پاسخ به همة سئوالات مربوط به لباس روحانيت را داشته باشد باب گفت‏وگو در اين موضوع را در قدم نخست گشوده ‏است ،اميد آنكه اين ناچيز در ساية توجه ويژة امام دوازدهم(عج) مقبول درگاه ايزدى قرار گيرد.

لينك دانلود

ماه رمضان فرصت خوبى براى خودسازى است. ما همان ماده‌ى خام هستيم كه اگر روى خودمان كار كرديم و توانستيم اين ماده‌ى خام را به شكلهاى برتر تبديل كنيم، آن كار لازم در زندگى را انجام داده‌ايم. هدف حيات همين است. واى به حال كسانى كه روى خودشان از لحاظ علم و عمل كارى نكنند و همان‌طور كه وارد دنيا شدند، به اضافه‌ى پوسيدگيها و ضايعات و خرابيها و فسادها كه در طول زندگى براى انسان پيش مى‌آيد، از اين دنيا بروند. مؤمن بايد به‌طور دائم روى خودش كار كند؛ به‌طور دائم. نه اين‌كه خيال كنيد «به‌طور دائم» زيادى است يا نمى‌شود؛ نه. هم مى‌شود، هم زيادى نيست. اگر كسى مراقب خود باشد؛ مواظب باشد كارهاى ممنوع و كارهايى را كه خلاف است انجام ندهد و راه خدا را با جديت بپيمايد، موفق مى‌شود. اين، همان خودسازى دائمى است و برنامه‌ى اسلام، متناسب با همين خودسازى به‌طور دائم است. اين نماز پنجگانه - پنج وقت نماز خواندن - ذكر گفتن؛ «اياك نعبد و اياك نستعين»(۱) را تكرار كردن؛ ركوع كردن؛ به خاك افتادن و خداى متعال را تسبيح و تحميد و تهليل كردن براى چيست؟ براى اين است كه انسان به‌طور دائم مشغول خودسازى باشد. منتها گرفتاريها زياد است و همه گرفتاريم. گرفتارى زندگى؛ گرفتارى معاش؛ گرفتارى امور شخصى؛ گرفتارى اهل و اولاد، و انواع گرفتاريها مانع مى‌شود كه ما به خودمان، آن چنان كه شايسته است، برسيم. لذا يك ماه رمضان را كه خداى متعال قرار داده است، فرصت مغتنمى است. اين ماه را از دست ندهيد.

۱۳۷۱/۱۲/۰۴

آثار ترك امر به معروف و نهی از منكر از ديدگاه امام علي (ع)

1) «اذا لم یأمروا بالمعروف و لم ینهوا عن‌المنكر، لم یتبعوا الاخیار من اهل بیتی:[1] هر كه مردم به معروف و نهی از منكر نكنند، در آن هنگام است كه از نیكان و برگزیدگان اهل‌ بیت من پیروی نمی‌شود». بزرگ‌ترین خطر و ضرری كه در اثر ترك امر به معروف و نهی از منكر متوجه جامعه اسلامی می‌شود، این است كه مسلمانان از نیكان اهل ‌بیت تبعیت و پیروی نمی‌كنند و در عوض تابع نا‌اهلان و فاسدان خواهند گردید. بنابراین، یكی از آثار سوء ترك این فریضه، گمراهی و ضلالت است كه گرفتار جامعه می‌شود؛ چرا كه دنباله‌رو هادیان و راهنمایان معصوم و امین نگردیده و زمام امور خود را به دست افراد ناباب خواهند داد؛ همان‌گونه كه در صدر اسلام و پس از رحلت پیامبر اكرم صلی‌الله‌علیه‌و آله و نیز پس از شهادت امیرالمؤمنین علیه‌السلام، این اتفاق افتاد.

2) «ان‌الله لم یلعن القرن الماضی بین ایدیكم الا لتركهم الامر بالمعروف و النهی عن المنكر. فلعن‌الله السفهاء لركوب المعاصی و الحكماء لترك التناهی:[2] خداوند افراد قرن گذشته و پیش از شما را لعن نكرد مگر به خاطر اینكه آنان امر به معروف و نهی از منكر را ترك كردند. لذا خداوند نادان‌ها را به خاطر ارتكاب معاصی و حكما و دانشمندان را به دلیل ترك تناهی و باز‌ نداشتن گناهكاران مورد لعن قرار داده است».

3) «لا تتركوا الامر بالمعروف و النهی عن المنكر فیولی علیكم شراركم ثم تدعون فلا یستجاب لكم:[3] امر به معروف و نهی از منكر را ترك نكنید؛ زیرا بدان بر شما مستولی می‌شوند و آنگاه دعا می‌كنید(برای نجات از آن وضع) ولی دعای شما مستجاب نمی‌شود».

4) «ایها الناس لولم تتخاذلو عن نصر‌الحق و لم تهنوا عن توهین الباطل، لم یطمع فیكم من لیس مثلكم و لم یقو من قوی علیكم:[4] ای مردم، اگر در یاری حق پستی به خرج نمی‌دادید و در تحقیر و كوچك كردن باطل سستی نمی‌كردید، هرگز كسی كه از شما نسبت به شما طمع نمی‌ورزید و هیچ‌گاه فرد قوی بر شما مسلط نمی‌گشت».

5) «انما هلك من كان قلبكم حینما عملوا بالمعاصی و لم ینهاهم الربانیون و الاحبار عن ذلك … فنزلت بهم العقوبات:[5] گذشتگان به این دلیل هلاك شدند كه مرتكب گناه می‌شدند و رهبران و پیشوایان مذهبی، آنان را از منع نمی‌كردند … لذا مجازات‌های خداوند شامل حالشان گردید».

6) «انهم لما تمادوا فی المعاصی و لم ینهاهم الربایون و الاحبار عن ذلك، نزلت بهم العقوبات:[6] آنگاه كه پیشینیان تمایل به گناه پیدا كردند و پیشوایان مذهبی و پرهیزگارانشان آنان را از گناه باز نداشتند، عقوبت‌ها بر آنان نازل گردید».

7) «ظهر الفساد فلا منكر مغیر و لا زاجر مزدجرا فبهذا تریدون ان تجاوروا‌الله فی دار قدسه و تكونوا اعز اولیائه؟ هیهات لا یخدع‌الله عن جنته و لا تنال مرضاته الا بطاعه:{7}فساد آشكار شده است اما كسی نیست كه آن را تغییر دهد و باز‌دارنده‌ای نیست كه آن را باز دارد. آیا اینگونه می‌خواهید در منزل‌گاه قدس الهی با خداوند مجاور و همنشین شوید و از عزیزترین اولیای او به حساب آیید؟ هرگز! خداوند را در مورد بهشتش نمی‌توان گول زد و جز با اطاعت نمی‌توان رضای او را به دست آورد».

پي نوشتها:

[1]. الآمدی. پیشین، ج 1، ص 286، شماره 176.
[2]. فیض‌الاسلام. پیشین، خطبه 234، ص 808.
[3]. ابن‌میثم. پیشین، نامه 46، ص 535.
[4]. همان، خطبه 165، ص 349.
[5]. كورانی، علی. امر به معروف و نهی از منكر. دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1371 ش، تهران، چاپ ششم، ص 21.
[6]. مشكینی. پیشین، ص 7(به نقل از وسائل باب 1 ح 7)
[7]. دشتی. پیشین، خ 129، ص 246.

منبع:http://farsi.khamenei.ir/others-article?id=19246