اين سوره در مكه نازل شده وداراي 19 آيه است.
محتواي سوره انفطار بر محور مسائل مربوط به قيامت دور مي زند،ودر آيات نوزده گانه آن به پنج موضوع در اين رابطه اشاره شده:
1- گوشه اي از سختيهاي آن روز بزرگ.
2- سرنوشت نيكان وبدان در قيامت.
3- توجه انسان به نعمتهاي خداوند كه سراسر وجود او را فراگرفته است.
4- اشاره به فرشتگاني كه مأمور ثبت اعمال انسانها هستند.
5- حوادث عظيمي كه در پايان جهان ودر آستانة قيامت رخ مي دهد.
امام صادق(ع)فرموده:«هر كس اين دو سوره انفطار وانشقاق را تلاوت كندوآن دو را در نماز فريضه ونافله برابر چشم خود قرار دهد هيچ حجابي او را از خدا محجوب نمي داردوچيزي ميان او وخداوند حائل نمي شود».
مسلماً نعمت بزرگ حضور در پيشگاه خدا واز ميان رفتن حجابها ميان او وپروردگار براي كسي است كه اين دو سوره را در عمق جانش جاي دهد وخود را بر اساس آن بسازد نه اينكه به لقلقة زبان اكتفا كند.
در آن زمان كه آسمان از هم شكافته وستارگان پراكنده وفرو ريزند ،نظام جهان بالا در هم مي ريزدوانفجار هاي عظيمي سراسر كرات آسماني را فرا مي گيرد،منظومه ها نظام خويش را از دست مي دهند وستارگان از مدار خود بيرون مي روند وبر اثر تصادم شديد به يكديگر متلاشي مي شوندودر ياها به هم پيوسته مي شود وآب سراسر خشكيها را فرا مي گيردوكل درياها به صورت يك اقيانوس گسترده وفراگير در مي آيند وعمر اين جهان به پايان مي رسدوهمه چيز ويران مي شود،وتكليف انسان ضعيف در اين ميان معلوم است.

امام صادق(ع)فرموده است كه:«بعد از مرگ انسان پرونده اعمال او بسته مي شود واجر وپاداشي به او نمي رسد مگر از چند طريق :قرآني كه آن را خوانده است،بناها واشياء مفيدي كه براي استفاده مردم از خود به يادگار گذارده است،فرزند صالحي كه در جامعه تربيت نموده است،چاهي كه براي استفاده مردم عامه حفر كرده است،درختي كه كاشته است وسنّت حسنه اي كه بعد از او باقي مي ماند ومورد توجه قرار مي گيرد».

من مواعظ النبي صلى الله عليه وآله وسلّم:
الدنيا دُوَل، فما كان لك أتاك على ضعفك وما كان منها عليك لم تدفعه بقوّتك ومن انقطع رجاءه مما فات، استراح بدنه ومن رضي بما قَسَمه اللّه قرّت عينه.
(تحف العقول صحفه 40)
دُوَل جمع دولة است، يعنى چيزى كه دست به دست مى‏گردد.
طبيعت مظاهر دنيوى اين است كه در حال تغيير و تحول است، نبايد خيال كنيم آنچه كه از مال و جاه و امكانات و صحت و عافيت در دست ما است تا پايان عمر باقى مى‏ماند، اينطور نيست، چه بسا از ما گرفته مى‏شود.
مراد از دنيا كه مى‏فرمايد: هركه اميدش را از آن قطع كند خيال خود را راحت كرده، دنياى مذموم است؛ يعنى آن چيزى كه انسان براى خود و هواى خود مى‏طلبد، نه معالى امور و خيرات اخروى و نه آن چيزهايى كه انسان براى وظيفه بايد به دست آورد و نه عمران و ساختن عالم، اينها مراد نيست

اين سوره در مكه نازل شده وداراي 42 آيه است.
نامگذاري سوره عبس به تناسب نخستين آيه سوره است.ومحتواي اين سوره را مي توان در پنج موضوع خلاصه كرد:
1-ارزش واهميت قرآن مجيد2-كفران وناسپاسي انسان در برابر نعمتهاي خداوند.
3-عتاب شديد خداوند نسبت به كسي كه در برابر مرد نابيناي حقيقت جو برخورد مناسبي نداشت.4-بيان گوشه اي از نعمتهاي او در زمينه تغذيه انسان وحيوانات براي تحريك حس شكرگزاري بشر.5-اشاره به قسمتهاي تكان دهنده اي از حوادث قيامت وسر نوشت مؤمنان و كفار در آن روز بزرگ.
رسول گرامي اسلام(ص)فرمود:«هر كس كه سوره عبس را بخواند روز قيامت در حالي وارد محشر مي شود كه صورتش خندان وبشاش است».

صفحات: 1· 2