موضوع: نامه ای به خدا

این ماجرای واقعی در مورد شخصی به نام نظرعلی طالقانی است که در زمان ناصرالدین شاه طلبه ای در مدرسه ی مروی تهران بود و بسیار بسیار آدم فقیری بود. آن قدر فقیر بود که شب ها می رفت دوروبر حجره های طلبه ها می گشت و از توی آشغال های آن ها چیزی برای خوردن پیدا می کرد.یک روز نظرعلی به ذهنش می رسد که برای خدا نامه ای بنویسد.نامه ی او در موزه ی گلستان تهران تحت عنوان “نامه ای به خدا” نگهداری می شود.

خداوند به سه طریق به دعاها جواب می دهد:
او می گوید آری و آنچه می خواهی به تو می دهد…
او میگوید نه و چیز بهتری به تو می دهد…
او می گوید صبر كن و بهترین را به تو می دهد…

شخصی را به جهنم می‌بردند.
در راه بر می‌گشت و به عقب خیره میشد.
ناگهان خدا فرمود: او را به بهشت ببرید.
فرشتگان پرسیدند چرا؟
پروردگار فرمود: او چند بار به عقب نگاه کرد ….. او امید به بخشش داشت

آيه دوم :
«وَ نُريدُ اَنْ نَمُنَّ عَلَي الّذينَ اسْتُضْعفِوا في الْاَرْضِ وَ نَجْعَلَهُم اَئِمَه وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثين»
(و ما اراده كرديم كه بر مستضعفان زمين منت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان زمين قرار دهيم)
سوره قصص، آيه 5