به همان اندازه که پنهان زيستي حضرت مهدي(ع) در اين دوران به کمال مي‏رسد و نيابت و سفارت همانند دوران غيبت صغرا وجود ندارد، محل زندگي آن حضرت نيز نامشخص‏تر مي‏شود و در اين دوران است که هرگز به‏طور قطع نمي‏توان مشخص نمود آن حضرت در کجا زندگي مي‏کند.البته روايات در اين باره به محل‌هاي مختلفي اشاره کرده‏اند که برخي از آنها از اين قرارند:

مقبره صاحب ابن عبّاد

« ابوالقاسم اسماعيل ابن ابوالحسن عبّاد ابن عباس ابن عبّاد ابن احمد ابن ادريس » ملقب به « کافي الکفاة » و « صاحب »
وزير مشهور و مقتدر « مويد الدوله » و برادرش « فخر الدوله » از پادشاهان آل بويه متولد 2 ذيقعده 324 در طالقان و متوفي 24 صفر 385  در ري
« ياقوت حموي » وي را از طالقان قزوين مي داند . اما « ثعالبي » که هم دوره صاحب بوده وي را از طالقان اصفهان مي داند .

آيه اول :
«وَ لَقَدْ كَتَبْنا في الزَّبورِ مِنْ بَعدِ الذِّكْرِ اَنَّ الْاَرضَ يَرِثُها عِباديَ الصّالِحونَ»
( و به تحقيق ما  در زبور بعد از ذكر نوشتيم كه زمين را بندگان صالح من به ارث خواهند برد)
سوره انبياء، آيه 105