مؤمن باید همیشه حدی را بین خود و مردم نگه دارد . این حد و حدود و نیز برخی دیگر از آداب معاشرت را جناب لقمان حکیم چنین به فرزندش می آموزد : ” پسرم زیاد با مردم نزدیک مشو ، که موجب دوری از دل های آنان می شوی و یک سره نیز از آن ها دوری مکن که خوار و بی مقدار گردی . کارهای پسندیده ات را نزد مخالفان آن کارها بازگو مکن ، زیرا همان طور که بین گرک و گوسفند دوستی برقرار نمی شود ، بین نیکوکار و بدکار نیز دوستی به وجود نمی آید . کسی که به قیر نزدیک شود ، مقداری به او می چسبد ؛ همچنین کسی که با تبهکار شریک ( و همراه) شود ، روش های او را می آموزد .”

اصول کافی ، ج4 ، ص457