اين سوره در مكه نازل شده وداراي 30 آيه است.
در بخش اول سوره «فجر» به سوگندهاي متعددي برخورد مي كنيم كه در نوع خود بي سابقه است واين قَسَمها مقدمه اي براي تهديد جباران به عذاب الهي است.
در بخش ديگري از اين سوره اشاره به بعضي از اقوام طغيانگر پيشين مانند: قوم عاد و ثمودوفرعون ،وانتقام شديد خداوند از آنان كرده است تا قدرتهاي ديگر حساب خود را برسند.
سومين بخش اين سوره به تناسب بخشهاي گذشته اشاره مختصري به امتحان و آزمايش انسان دارد.
در آخرين بخش اين سوره به سراغ مسئله معاد و سرنوشت مجرمان و كافران و همچنين پاداش عظيم مؤمناني كه صاحب نفوس مطمئنه هستند مي رود.
رسول اكرم(ص)فرمود : «كسي كه سوره فجر را در شبهاي ده گانه (ده شب اول ذي الحجه)بخواند ،خداوند گناهان او را مي بخشد و كسي كه در ساير ايام بخواند نور و روشنائي براي روز قيامتش خواهد بود».
امام صادق(ع)فرمود : «سوره فجر را در هر نماز واجب ومستحب بخوانيد كه سورة حسين بن علي(ع) است. و هر كس آن را بخواند با حسين بن علي (ع)در قيامت در درجة او از بهشت خواهد بود».
معرفي اين سوره به عنوان سورة حسين بن علي (ع) ممكن است به خاطر اين باشد كه مصداق روشن «نفس مطمئنه»كه در آخرين آيات اين سوره مخاطب واقع شده حسين بن علي(ع) است.به هر حال اين همه پاداش وفضيلت از آنَ كسي است كه تلاوت آن را مقدمه اي براي اصلاح خويش وخودسازي قرار دهد.
درخشيدن اسلام و نورپاك محمدي(ص)در تاريكي عصر جاهليت يكي از مصاديق «فجر» است و همچنين درخشيدن سپيدة صبح قيام حضرت مهدي(عج)هنگام فرو رفتن جهان در تاريكي و ظلمت ظلم و ستم مصداق ديگري، و قيام عاشوراي حسيني در آن دشت خونين كربلاوشكافتن پرده هاي تاريك ظلم بني اميه ونشان دادن چهرة واقعي آن ديو صفتان مصداق ديگري از آن محسوب مي شود.