مراسم خرافی سیزده بدر سر چشمه اش از نظر تاریخ بر می گردد به اصحاب الرس که در قرآن به آن اشاره شده است (۱) .در حالات اصحاب الرس در تفاسیر اشاره شده و در یکی از شروح نهج البلاغه هم داستان مفصل امده است . تفصیل داستان از این قرار است که :

 دوازده شهر یا آبادی بود که هر شهر و هر آبادی به نام یکی از ماههای سال خورشیدی بود. یکی اسمش فروردین بود یکی اردیبهشت یکی خرداد به ترتیب ، مذهبشان هم بت پرستی بود. درختان صنوبر را پرستش می کردند صنوبر منبع در آمد خوبی برای آنها بود روز اول که می شد همه از تمام دوارده شهر یا روستا جمع می شدند توی شهر فروردین و مراسم جشنی داشتند فردا می رفتند توی شهر اردیبهشت و مراسمی داشتند. روز سوم می رفتند توی شهر یا آبادی که خرداد نام داشت تا به آبادی اسفند که می رسید دوازده شهر تمام می شد روز سیزده دسته جمعی از آبادی ها می رفتند به بیابان ها و مراسم سیزده و جشن و پایکوبی و آلودگی به انواع مفاسد را در آنجا بر گزار می کردند.

بنابراین سیزده بدر یک سنتی بوده که از بت پرستان باقی مانده همانطوری که سنت مراسم شب چهار شنبه سوری هم که احترامی برای آتش قائل می شدند سنتی از آتش پرستان است . ما جنبه های مثبت سال جدید را حفظ کنیم.

متاسفانه امروزه عده ای در گوشه و کنار ایران اسلامی ، به اسم میراث ها و سنتهای باستانی فرهنگهای جاهلی آنها را مطرح می کنند. البته این کار منحصر به ایران نیست بلکه در دنیای اسلام جریان دارد مثلا در ایران در عصرهای قبل از اسلام ، در مصر دوره های فرعونها و زمان هائی که عروسی فیل و آن خرافات عجیب و غریب رائج بود و در این سو و آن سوء و هر جا دستشان برسد برای کم رنگ کردن فرهنگ اسلام و مدنیت اسلامی تلاش می کنند.

مسلمانان در چنین شرائطی باید با ایستادگی و هوشیاری خود از مواضع و سنتهای خود عقب نروند هدف دشمن از احیای عادت کهن و مرده (چهار شنبه سوری ، نحوست روز سیزده فروردین) در ایران فاصله انداختن بین مردم متدین ایران اسلام و اسلام عزیز است . استاد شهید مطهری در این رابطه می فرماید : قرآن منشأهائی برای فکرهای بی ریشه که آنها را به درختان بی ریشه تشبیه می کند ذکر می کند. یکی از آنها تقلید است. البته قرآن با کلمه تقلید مطلب را بیان نکرده است با تعبیر دیگر بیان بیان کرده است.

تعبیر قرآن تبعیت کورکورانه از گذشتگان، از پدران ، مادران ، آباء و اجداد است این هم از موضوعاتی است که قرآن روی آن زیاد تکیه کرده است و آن را منشأ لغزشهای بشر می داند و سخت انتقاد می کند. مثلا می گوید: انها چنین می کویند:

“انا وجدنا آبائنا و جدنا آبائنا علی امه و انا علی آثارهم مقتدون”

اینها می گویند: ما پدران خودمان را بر یک طریقه ای یافته ایم و ما هم همان طریقه پدران خودمان را می گیریم و می رویم (به تعبیر امروز سنت گرائی)

قرآن سنت گرائی را محکوم می کند اما اشتباه نشود! ضد سنت گرائی را هم قرآن محکوم می کند هر دو را محکوم می کند چطور؟

قرآن فقط عقل گرائی و منطق گرائی را تأئید می کند. قرآن می گوید: هر امر به اصطلاح قدیمی و هر سنت قدیمی را به دلیل آن که گذشتگان ما چنین می کرده اند ، نیاکان ما این چنین بوده اند و ما باید راه نیاکان خودمان را برویم انجام دادن آن محکوم است ، چرا؟ می گوید ممکن است نیاکان اشتباه کرده باشند ممکن است نیاکان عقل و شعور نداشته باشند آن که دلیل نمی شود.

نیاکان ما در گذشته چنین می کرده اند ، ما هم چنین می کنیم ، چهار شنبه آخر اسفند می شود بسیاری از خانواده ها (که باید بگوئیم : خانواده های نادان) آتشی و هیزمی روشن می کنند ، بعد آدمهای سر و مر و گنده از روی آتش می پرند : أی آتش زردی من از تو ، سرخی تو از من ! این چقدر حماقت است که می پرسیم : چرا چنین می کنید؟

می گویند: یک سنتی است میان مردم ، از قدیم پدران چنین می کرده اند. قرآن می گوید:

“او لو کان آباءوهم لا یعقلون شیئا”

اگر هم از پدران گذشته تان چنین کاری می کردند شما وقتی می بینید یک کار احمقانه است و دلیل حماقت پدران شماست رویش را بپوشانید . چرا این سند حماقت را سال به سال تجدید می کنید؟ این فقط یک سند حماقت است که کوشش می کنید این سند حماقت را همیشه زنده نگه دارید مائیم که چنین پدر و مادرهای احمقی داشته ایم.

نتیجه : اگر سیزده بدر یک سنت باستانی ایرانی است و اساس ان نحوست روز سیزده فروردین است این کار با عقل و شرع سازگاری ندارد و اگر مسلمانی با اعتقاد به نحوست روز ۱۳ فروردین از خانه خارج شود کار عبس و باطلی انجام داده و بر اساس فتوای مراجع تقلید این کار جایز نیست اما اگر کسی روز سیزه فروردین را به قصد گردش حالا تحت عنوان سیزده بدر نه به خاطر نحوست به دامن طبیعت برورد و اسیبی به طبیعت وارد نکند این کار مشکلی ندارد .