امام حسین علیه السلام در خدمت گزاری به مردم و نیازمندان همانند پدر بزرگوار خود ، امیر المؤمنین علیه السلام می کوشیدند . آن حضرت این کمک ها را به طور پنهانی انجام می دادند ، به طوری که تا قبل از شهادتشان ، بسیاری از کمک هایشان بر مردم عادی ، پنهان مانده بود . شعیب بن عبد الرحمن خزاعی می گوید : بعد از حماسه عاشورا ، مردان قبیله بنی اسد وقتی خواستند پیکر مطهر حضرت سید الشهداء علیه السلام را دفن کنند ، در دوش آن بزرگوار ، اثر زخمی کهنه یافتند که شباهتی به جراحت های جنگی نداشت . از امام سجاد علیه السلام علت را جویا شدند . امام فرمودند : ” این زخم در اثر حمل کیسه های غذا و به دوش کشیدن هیزم به خانه های بیوه زنان ، یتیمان و مستمندان است که پدرم در شب های تاریک ، آن ها را بر دوش خویش حمل می فرمودند . ”