شورای عالی حوزه علمیه قم
مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران
مدرسه علمیه الزهراء المرضیه (سلام الله علیها)
شهرستان اصفهان

تحقیق پایانی سطح دو (کارشناسی)
عنوان
بررسی مسئله سحر و جادو درآیات و روایات

استاد راهنما
سرکار خانم معصومه امینی
استاد داور
محسن برقی کار
پژوهشگر
محبوبه علیخانی
تابستان 1392

چکیده
وجود سحر به زمان های قدیم برمی گردد. بشر از آغاز زندگی با این مسئله مواجه بوده و هنوز هم جامعه شدیداً با آن درگیر می باشد، (چه در جامعه ی اسلامی و چه غیر اسلامی) لذا مردم به دلیل عدم آگاهی، به سحر و جادو روی می آورند و به جای درخواست خواسته ها و نیازها و حل مشکلات خود از خدای متعال، نیاز خود را در سحر و جادوگری جستجو کرده و از خداوند غافل شده اند.
سحر به معنای افسون و فریفتن می باشد و به نوعی عمل خارق العاده گفته می شود که آثاری از خود در وجود انسان به جا می گذارد. در قرآن سحر به 2 دسته تقسیم شده است:
الف) سحر تخیلی مثل سحر جادوگران در مقابل حضرت موسی (علیه السلام)، ب) سحر مؤثر که با آن می توان در عالم خارج تصرف کرد. مثل سحر جدایی بین زن و شوهر (در آیه ی 102 بقره)
سحر و جادو با معجزه و کرامت تفاوت ویژه ای دارد و آن اینکه سحر و جادو  براساس تمرین برای ساحر حاصل می شود در صورتی که معجزه انبیاء نیازی به تمرین ندارد و نیروی خدادادی می باشد.
جادو در ادیان بدوی ممدخواهی از نیروهای طبیعت بوده است ولی در ادیان ابراهیمی جادو به معنای حاکمیت یافتن بر طبیعت از راه های نهان و سحرآمیز بوده و استفاده از شیاطین و اجنه، مهمترین وسیله رسیدن به این هدف به شمار می رود، به همین دلیل خداوند در آیه ی 102 سوره ی بقره حکم اعتقاد به سحر را کفر می داند، مگر اینکه طریقی برای ابطال سحر و رفع گرفتاری از مردم باشد هم چنین، در روایات نیز اخبار بسیاری بر حرمت سحر وارد شده و اینکه ساحر در آتش دوزخ است.
لذا این دسته آیات و روایات نشان می دهد که سحر و جادو از گناهان بزرگ بوده و تمسک به آن باعث نابودی انسان، هم در دنیا و هم در آخرت خواهد شد. در دنیا باعث نابودی نظام خانوده و جامعه و شخصیت افراد می گردد و سرانجام در آخرت نیز چیزی جز آتش جهنم به ارمغان نمی آورد.
کلید واژه: سحر، جادو، اسلام