هدف شوم آمریکا در ‌قحطی سومالی

گفته می شود، گروهی به نام “الشباب” كلید شورش داخلی در سومالی را زدند، اما سوال اینجاست که چرا دولت مركزی نمی‌تواند، این گروه كوچك شورشی را منهدم كند و آرامش را به مردمی بازگرداند كه عمده اقتصادشان از كشاورزی می‌گذرد و از لحاظ شاخص‌های رفاهی، سواد و بهداشت بدترین وضعیت در میان كشورهای جهان قرار دارند.

پایگاه اینترنتی وورلد سوسیالیست با اشاره به وضعیت سیاسی سومالی، به بررسی پشت پرده بروز قحطی در این کشور پرداخته است.
این پایگاه بر مبنای مستنداتی که بر آن دست یافته می‌نویسد، امریكا نقشی اساسی در ایجاد این بحران در سومالی دارد تا به این بهانه و به بهانه درگیر شدن با گروه شبه نظامی و کوچک الشباب، بار دیگر به سومالی لشکرکشی کند.
موقعیت استراتژیک سومالی در شاخ افریقا و تسلط بر مسیر ترانزیت جهانی انرژی، اصلی‌ترین عامل علاقمندی امریكا برای لشکرکشی به سومالی به بهانه مقابله با گروهی کوچک به نام الشباب است، به همین دلیل امریكا به قحطی موجود در سومالی دامن می‌زند و مهمترین مانع رسیدن کمک‌های بشردوستانه را گروه الشباب معرفی می‌کند.
از دیگر نگرانی‌های آمریکا در سومالی و شاخ افریقا جدای از جنبش الشباب، باید از دزدی‌های دریایی صورت گرفته توسط دزدان دریایی سومالی از کشتی‌های تجاری و نفتی یاد کرد که مشکلات بسیاری را برای کشتی‌های منطقه و دیگر کشورهای جهان که از تنگه هرمز به نقاط دیگر جهان در حرکت بودند، بوجود آورد.
ورود نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با این دزدان و حضور در آب‌های آزاد نزدیک به سومالی دیگر نگرانی‌های امریكا در منطقه شاخ افریقا بود.
به همین دلیل بسیاری از صاحبنظران امور بین الملل بر این باورند، دولت اوباما درحال تدارک برای دخالت نظامی در سومالی به بهانه نگرانی از اوضاع انسانی این کشور و قربانیان ناشی از قحطی است.
رسانه‌های امریكایی از هم اکنون با به‌راه انداختن تبلیغات سیاسی و محکوم کردن گروه اسلامی الشباب، آنها را عامل وخیم‌تر شدن بحران سومالی معرفی می‌کنند.
درست چند ماهی از آغاز بمباران لیبی به بهانه حمایت از غیرنظامیان این کشور نمی‌گذرد که امریكا خود را برای دخالت در یکی دیگر از کشورهای افریقایی به بهانه نجات کودکان سومالیایی از قحطی و گرسنگی آماده می‌کند، درحالی‌که جامعه جهانی هیچ‌گاه نمی‌تواند این ادعای آمریکا را باور کند.
در سال 2009 امریكا برنامه جهانی غذا را واداشت،برنامه‌های تأمین غذا در سومالی را متوقف کند که رهاورد آن مبتلا شدن بسیاری از کودکان سومالی به سوء تغذیه بود.امریكا برنامه جهانی غذا را به همکاری با گروه‌های تروریستی سومالی متهم کرده‌بود
شورای روابط خارجی امریكا در گزارشی با هدف توجیه دخالت آمریکا در سومالی اعلام کرد كه گروه الشباب حدود 10 هزار نیرو دارد، درحالی‌که واقعیت امر این است که این گروه فراتر از چند صد نفر نیروی وفادار در اختیار ندارد و برپایه گزارش مرکز مبارزه با تروریسم بین الملل، ‌این گروه هیچ‌گونه ارتباطی با سازمان القاعده ندارد.

با این حال، مقامات امریكایی این سازمان را علت قحطی و گرسنگی در سومالی معرفی می‌کنند و “هیلاری کلینتون"، وزیر امور خارجه امریكا اعلام کرد كه اقدامات تروریستی بی‌رحمانه توسط گروه الشباب علیه مردم سومالی موجب بدتر شدن اوضاع در این کشور افریقایی شده است.
درحالی‌که آن‌که مانع رسیدن کمک‌های غذایی و بشردوستانه به مناطقی که مورد حمایت امریكا نیست، ‌می‌شود، کاخ سفید است، به این ترتیب باید گفت، کمک‌های بشردوستانه تنها به چند کیلومتر مربع از خاک سومالی محدود می‌شود.
“دونالد استنبرگ"، نماینده امریكا در امور کمک‌های بشردوستانه خود به این نکته اذعان می‌کند و می‌گوید: کاخ سفید تلاش می‌کند زندگی انسان‌ها را در سومالی نجات دهد و این کمک‌ها را به مناطقی ارسال ‌کند که تحت کنترل گروه الشباب نیست، با این‌که می‌دانیم 60 درصد قحطی زدگان سومالی در مناطقی زندگی می‌کنند که در تصرف گروه الشباب است.
هیچ کس نمی‌تواند در مورد نیت واشنگتن در استفاده از غذا و قحطی به عنوان سلاحی جنگی علیه غیرنظامیان ابراز شک و تردید کند. حدود سه میلیون و 500 هزار سومالی در معرض خشکسالی و قحطی قرار دارند و دو میلیون و 800 هزار نفر آنها درجنوب سومالی زندگی می‌کنند، اما آمریکا کمک‌ها را فقط به مناطق تحت نفوذ خود ارسال می‌کند.
تمام سازمان‌ها و آژانس‌هایی که تلاش می‌کنند، مناطق قحطی‌زده گسترده‌تری را تحت پوشش کمک‌های خود قرار دهند، از این بیم دارند، مبادا متهم به همکاری با سازمان‌های تروریستی شده و تحت تعقیب قرار گیرند.
در سال 2009 امریكا برنامه جهانی غذا را واداشت، برنامه‌های تأمین غذا در سومالی را متوقف کند که رهاورد آن مبتلا شدن بسیاری از کودکان سومالی به سوء تغذیه بود. امریكا برنامه جهانی غذا را به همکاری با گروه‌های تروریستی سومالی متهم کرده بود.
مناطقی که سازمان ملل متحد رسما از آنها تحت عنوان مناطق قحطی‌زده یاد کرده، چون تحت کنترل گروه الشباب بوده‌اند، از دو سال گذشته تاکنون از هیچ کمک‌ غذایی بهره نبرده‌اند.
“یووری موسِوِنی"، رئیس جمهور اوگاندا و از متحدان امریكا خواستار ایجاد منطقه ممنوعه پرواز در جنوب سومالی برای کمک به قحطی‌زدگان این کشور شد و در این‌باره گفت که پیشنهادش موجب ریشه‌کنی گروه الشباب در جنوب سومالی خواهد شد، درحالی‌که گروه الشباب نه هواپیمایی در اختیار دارد و نه موشک‌های زمین به هوا. اکثر جنگجویان این گروه را نوجوانان مسلمان سومالی تشکیل می‌دهند و در واقع باید گفت، هدف از پیشنهاد رئیس جمهور فراهم کردن زمینه حمله آمریکا به سومالی است.
ژنرال “کارتر اف هام “، فرمانده نیروهای امریكایی در افریقا نیز در همین راستا اعلام کرد، پنتاگون از ایجاد منطقه ممنوعه پرواز بر فراز جنوب سومالی به درخواست کشورهای منطقه استقبال می‌کند. او از اتحادیه افریقا می‌خواهد این طرح را به اجرا درآورد، همان‌طورکه اتحادیه عرب درباره لیبی این طرح را اجرا کرد و افزود: در واقع این عملیات نظامی امریكا با پرچم کشورهای دیگر است.
نیروهای اتحادیه افریقا موسوم به “آمیسام” که از حمایت امریكا برخوردار هستند، نیز عملیات زمینی گسترده‌ای علیه شبه نظامیان الشباب انجام داده و  درگیری‌های شدید گزارش شده از موگادیشو پایتخت سومالی و شهر الواک در منطقه گیدو در جنوب سومالی رهاورد این استراتژی است.
درست چند ماهی از آغاز بمباران لیبی به بهانه حمایت از غیرنظامیان این کشور نمی‌گذرد که امریكا خود را برای دخالت در یکی دیگر از کشورهای افریقایی به بهانه نجات کودکان سومالیایی از قحطی و گرسنگی آماده می‌کند، درحالی‌که جامعه جهانی هیچ‌گاه نمی‌تواند این ادعای آمریکا را باور کند
البته امریكا خود به تنهایی توان حمله به سومالی را نیز دارد. در ماه ژوئن امسال هواپیماهای بدون سرنشین امریكا به جنوب سومالی حمله کردند. پیش‌تر نیز نیروهای ویژه امریكا برای دستگیری و یا کشتن مظنونان در مناطقی از سومالی مستقر شده بودند.
این نیروها می‌توانند از پایگاه جدید سیا و از طریق ناوهای آمریکا که در سواحل سومالی پهلو گرفته‌اند و یا از پایگاه نظامی در نزدیکی جیبوتی حملاتی انجام بدهند.
گروه الشباب که امریكا مدعی است با گروه القاعده رابطه دارد، تهدید نظامی بزرگی برای امریكا محسوب می‌شود و این نکته‌ای است که “پیتر کینگ” رئیس کمیته امنیت مجلس نمایندگان امریكا نیز به آن اشاره می‌کند و گروه الشباب را تهدیدی رو به رشد برای امریكا دانسته و ادعا می‌کند، این گروه درحال سرباز گیری از افرد سومالی- امریكایی برای انجام عملیات‌های تروریستی است.
اما “کارن گرینبرگ"، مدیر اجرایی مرکز قانون و امنیت دانشکده حقوق نیویورک ادعاهای کینگ را به چالش کشیده و اعلام می‌کند، تنها یک تبعه سومالی- امریكایی به اتهام اقدامات تروریستی تاکنون بازداشت شده که او نیز هیچ‌ ارتباطی با گروه الشباب ندارد.
این اولین واکنش آمریکا در کمک به قحطی‌زدگان سومالی نیست، فقط کافی است واکنش واشنگتن در کمک به قحطی‌زدگان سومالی در روزهای پایانی ریاست جمهوری جورج بوش پدر در پنجم دسامبر 1992 را به یاد بیاوریم که با اعزام 30 هزار نظامی امریكایی به سومالی برای کمک‌ به کودکان گرسنه این کشور همراه بود. در آن زمان نه گروه الشبابی در سومالی وجود داشت و نه جنوب سومالی در دست ایشان بود. در آن زمان خدایان جنگ بودند که پس از سرنگونی رژیم زیاد باره ظهور کرده و تهدیدی برای کاروان‌های ارسال کمک به سومالی بشمار می‌آمدند.
از سال 1977 امریكا از رژیم دیکتاتور نظامی باره علیه رژیم اتیوپی که مورد حمایت شوروی سابق بود، حمایت کرد و در سال 1991 وقتی واشنگتن از حمایت رژیم باره دست کشید، رژیم او سقوط کرد. از آن پس هیچ دولت با ثباتی در سومالی برسر کار نیامد.
“بیل کلینتون"، رئیس جمهور سابق امریكا نیز به اشغال نظامی سومالی ادامه داد. او در سال 1994 و پس از آنکه یک بالگرد امریكایی در موگادیشو سرنگون شد و جسد سرنشینان آن در تلویزیون به نمایش درآمد، مجبور شد نیروهای امریكایی را از سومالی خارج کند. از آن پس امریكا تلاش کرد، شکست‌هایش را در این کشور و در افریقا وارونه و در جهت پیروزی جلوه دهد.
سومالی در محل تقاطع تجارت جهانی از طریق دریا و هوا قرار دارد. حدود 90 درصد پروازهای تجاری جهان از فراز خاک این کشور انجام می‌شود، حتی نفت صادراتی کشورهای خلیج فارس و شمال افریقا نیز از طریق خطوط دریایی سومالی صورت می‌گیرد. استیلا و حاکمیت بر سومالی یکی از اهداف کلیدی امریكا است، بویژه اینکه این کشور تلاش می‌کند برتری خود در مقابل رقبایش از جمله چین حفظ کند.
بعد از شکست در سال 1994 واشنگتن آموخته که باید تاکتیک‌های مختلفی را در این کشور افریقایی بکار بگیرد. در دسامبر سال 1996 امریكا از حمله اتیوپی به سومالی حمایت کرد. هنگامی که نیروهای اتیوپی از سومای خارج شدند، نیروهای آمیسام جایگزین آنها شدند. نیروهای اوگاندا و بروندی که اکثر نیروهای آمیسام راتشکیل می‌دهند، توسط نظامیان امریكایی آموزش دیده‌اند و به آخرین تجهیزات نظامی روز مجهز شده‌اند. بعد از جنگ‌های بالکان،‌ آسیای مرکزی و‌ جنگ خلیج فارس به نظر می‌رسد، این بار نوبت افریقا باشد.

تهییه کننده: م-زمانی (برگرفته ازسایت باشگاه اندیشه)