گفت: مهدی ساخته‌ی گروه شیعه‌ی پس از امام یازدهمین است!

گفتم: آیا دین الهی سراغ داری که پیروانش را به منجی آخرالزّمان مژده نداده باشد؟!

پس منجی آخرالزّمان به قدمت ادیان الهی، مژده داده شده است.

آیا این‌ها، وعده‌های خدا در قرآن کریم نیست:

“هُوَ الَّذِى أَرسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدَى وَدِینِ الحَقِّ لِیُظهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّه…"[1]

او کسی است که رسولش را، همراه با هدایت و آیین حق فرستاد تا بر تمامی ادیان چیره گردد …

آیا ممکن است وعده‌ی خدا خلاف شود؟

خداوند در قرآن کریم، مسلمانان را وعده داده که آیین اسلام را بر سراسر جهان حکم‌فرما سازد.

آیا زمانی را می‌شناسی که جهان یک پارچه، تحت سیطره‌ی اسلام درآمده باشد؟

بی‌شک، پاسخ تو، منفی است؛ ولی حتماً چنین زمانی خواهد رسید.

و در جایی دیگر می‌فرماید:

“وَعَدَ اللهُ الَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنكُم وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَیَستَخلِفَنَّهمُ فِى الأَرضِ … وَ لَیُبَدِّلَنَّهم مِن بَعدِ خَوفِهِم أَمنًا‌ …"[2]

در این آیه، خداوند به مۆمنان، وعده‌ی خلافت و امنیّت داده است.

آیا پس از نزول این آیه، زمانی را می‌شناسی که امنیّت، شامل حال مۆمنان شده باشد؟ یا مۆمنان و پیشوایان گرانقدر آنان، پیوسته در خطر و ناامنی به سر می‌برده‌اند؟

یازده امام را، یکی پس از دیگری به شهادت رساندند و هم اکنون چون دسترسی به امام زمان ندارند، آرزوی نابودکردن دوستداران و پیروان آن بزرگواران را در سر می‌پرورانند.

حال می‌پرسم آیا زمان نزول این آیات و آیاتی از این قبیل، پس از امام یازدهمین بوده است؟ یا حدوداً دویست و پنجاه سال پیش از تولّد حضرت عسکری علیه السلام، این مژده به مسلمانان داده شده است؟

پرسش دیگرم این است که آیا شناخت دین جز از طریق قرآن کریم و رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله ممکن است؟

و آیا پیامبر را جز با راستی سخنانش و به ثمر رسیدن وعده‌هایش، می‌توان شناخت؟

آیا می‌توانی منکر شوی که رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمودند:

“مَن کَذَّبَ المَهدِی فَقَد کَفَرَ"[3]

هر کس مهدی علیه السلام را انکار کند، به تحقیق، کافر شده است.

اماما! آنان که به حقیقت در پی‌ات گشته‌اند، تو را یافته‌اند.

«این چشمان منند که کور شده‌اند بر این راه سپید! و نه عجب اگر در شهر کوران، خورشید را انکار کنند.»[4]

پی نوشت:

1- صف، 9[1]

2- نور، 55 [2]

3- البرهان فی علامات مهدی آخرالزمان، ص170، ح 2 [34]

4- به زیر پای طلوع، حورا طباطبایی قمی، ص 52 و 53[4]

بخش مهدویت تبیان