روز مبعث

روز مرگ قساوت ها

 ما براین باوریم که روز مبعث، روز برانگیختن خردهایی است که در تابوت خُرافه گرایی، هوس پرستی و جهل پیشگی دفن شده بود. روز مبعث روز تولّد عاطفه هاست؛ عاطفه هایی که در رقص شمشیرها زخمی می شد و در جنگل نیزه ها جان می باخت. آن روزها، دخترکان معصوم، به جای آغوش گرم مادر، در دامان سرد خاک می خفتند. جوانان بلندقامت، در جنگ جهالت ها، جان به بارش تیرها می دادند و زنان بی پناه، در بند اسارت می زیستند. آه که چه خارهایی به پای بشریّت می خلید و چه زخم هایی دل عاطفه ها را می خَست.

 وروز مبعث، روز مرگ قساوت ها و شرارت ها بود؛ روز مرگ کرامت هایی که به پای بت ها قربانی می شد؛ روز مرگ جهل و شرک و پرستش های ناروا بود.

میلاد ارزش ها روز مبعث، روز میلاد ارزش هاست؛ ارزش هایی که زنده به گور می شد و اصالت هایی که در بستر احتضار رو به خاموشی می رفت. در آن روز، بذر عشق و مهرورزیدن و مهربان زیستن در دشت تفتیده دل ها پاشیده شد و هزاران هزار گل عاطفه از آن رویید. لبخند بر لب ها نشست دست گرم نوازش بر سر یتیمان کشیده شد. شمشیرهای خشونت زنگار گرفت و سفره محبت آغوش گشود. نوع دوستی بنیاد یافت و کینه توزی جان باخت. از چشمه چشم ها مهر جوشید و در دریای سینه ها عشق خروشید. زندگی زیبا و بودنْ تماشایی شد. روز مبعث، روز بارش برکت، روز سرافرازی انسان، روز برآمدن آوازهای سپید و روز بوسه زدن بر چهره خورشید، بر همه جهانیان مبارک باد.

ایها دول العربیه آیا شما نیز این راقبول دارید؟!!!پس…اینهمه کشتاربرای چیست؟!!! 

اکنون این سوال مطرح است که آیا  درسرزمینی که پیامبرعزیزمان درآن پابه عرصه هستی نهادند؛ سرزمین نزول وحی؛جایی که آن با انفس قدسیش کرامتهارا جانی دوباره بخشید؛زنده به گورکردنهارا به دست فراموشی سپرد چه شده است که دوباره کشتن ها شکل گرفته است مگرنه اینکه پیامبر(ص) درمکه مبعوث شدند تا برانگیزانند خردهایی را که درتابوت تخرافات دفن شده بود پس شمارا چه شده که اینچنین به اندک بهایی هم نوع،هم آیین،وبالاترازهمه هم ملیت خود رابه طرفه العینی زیرباران گلوله میگیرید؛آیاصدای بِأیِ ذَنبٍ قُتِلَتِشان را نمی شنوید؛یااینکه برق ذهب وفضه های اجنبی کورتان کرده است؛نکندمصداق اَلَّذینَ بَکنُزُونَ الذَّهبِ وَ الفِضَّةِ… فَبَّشِرهُم بِعَذابٍ اَلیم شوید؟!!!… .