عمده‌ترین نقش‌آفرینی‌های زن منتظر، منتظرپروری است. امید است همان طور که زنان در طول تاریخ تشیع افتخارآفرینی‌های زیادی در حفظ مکتب تشیع داشته‌اند، در این عصر هم بتوانند با تربیت نسل مهدی‌باور، دین خود را به جامعه‌ی دینی ادا نمایند.

گام اول؛ نقش و جایگاه زن در خانواده و تربیت نسل ولایی

اگر ولایت‌مداری و محبت به ولی خدا را یکی از مهم‌ترین ارزش‌های یک فرد شیعه بدانیم که خانواده متولی انتقال آن است، در راستای همان رسالتی که در جهانی هستی، خالق انسان‌ها برای آنان قرار داده است و معمار انقلاب، حضرت امام خمینی نیز به خوبی آن را چنین تبیین نمودند که همان طور که قرآن انسان‌ساز است، زن نیز انسان‌ساز است؛ زنان عهده‌دار مسئولیتی خطیر هستند.

اگر پایه‌ی اصلی تربیت و رشد صحیح فرد برای اجتماع را در خانواده جست‌وجو کنیم، 

در میان عوامل مۆثر در موفقیت انسان آنچه مهمترین نقش را به نحو اقتضا ایفا می‌کند اراده خود فرد می‌باشد. انسان بخاطر عقل و اراده‌ای‌ که دارد می‌تواند بر وجود خود و تربیت و پرورش تمامی رفتارها و واکنش‌های خویش تسلط و اشراف کامل داشته باشد و تحت تأثیر عوامل بیرونی قرار نگیرد. او باید درباره خودش، توان‌مندی‌ها و رشد و پرورش آن‌ها در راستای رسیدن به اهدافش بیندیشد و تصمیم بگیرد.

این توان‌مندی درونیِ اراده و تدبیر و تسلطی که فرد می‌تواند بر نفس و رفتار خود داشته باشد، از نظر اسلام زمینه تکلیف و مسئولیت برای خود را در امر تربیت خودش و مربی‌گری نسبت به خودش ایجاد می‌کند.1

انسان فرزند اراده و تلاش خویش است؛ به بیان حضرت علی (علیه السلام) می‌فرماید:

«مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ یُسْرِعْ بِهِ حَسَبُهُ»2

ترجمه: آن كه كرده وى او را بجایى نرساند نسب او وى را پیش نراند.

«حاتم اصم» که یکی از زهّاد عصر خویش بود، مردی بود فقیر و عائله دار که به سختی زندگی خود را اداره می کرد، اما اعتقاد فوق العاده ای به خدا داشت. شبی با دوستانش نشسته بود، صحبت از حج و زیارت خانه ی خدا به میان آمد. شوق زیارت به دلش افتاد، به منزلش مراجعت کرد و به اهل و عیالش گفت: اگر شما با من موافقت کنید که به زیارت خانه ی خدا بروم، برای شما دعا خواهم کرد. عیالش گفت: تو با این حال فقر و تنگ دستی و این عائله ی زیاد کجا می خواهی بروی؟ زیارت بیت الله الحرام بر کسی واجب است که غنی و ثروتمند باشد؛ بچه ها هم گفتار مادر را تصدیق نمودند، جز یک دختر بچه ای که شیرین زبانی کرده و گفت: چه می شود اگر شما به پدرم اجازه دهید؟ بگذارید هرکجا می خواهد برود، روزی دهنده ی ما خداست و پدر وسیله ی روزی ماست، خدای متعال قدرت دارد روزی را به وسیله ی دیگری به ما برساند. از گفتار این دخترک همه متذکر شده، او را تصدیق کردند و اجازه دادند که پدرشان به خانه ی خدا برود.