هولناك ترين مسئله در زندگي بشر، مرگ و مسائل آن است. در آيات و روايات از سكرات مرگ سخن به ميان آمده است و اينكه بيشتر مردم هنگام مرگ و پس از آن دچار عذاب و شكنجه هاي روحي و مانند آن هستند. مساله فشار قبر يكي از مسائل در آموزه هاي اسلامي است كه شنيدن آن بر آدمي سخت و دشوار است؛ چه رسد كه تجربه آن را داشته باشد و بخواهد آن را در ذهن خويش تصوير و ترسيم كند.
يكي از منزلگاه هاي آدمي پس از مرگ قبر است. خداوند مي فرمايد: ثم أماته فأقبره؛ سپس او را ميراند، پس وارد قبر كرد. (عبس، آيه8) در آيه ديگر مي فرمايد: و أن الله يبعث من في القبور؛ خدا كساني را كه در قبرها هستند برمي انگيزد. (فاطر، آيه22).

بر اساس منابع تاريخي، قاتلان امام امام نهم، طبق پيش بيني امام رضا و امام جواد، به سزاي عمل خود رسيده و تاواني سنگين پرداختند.

ام فضل بعد از دادن انگور به امام، پيشمان شده و گريه کرد. حضرت به او فرمود: «چرا گريه مي کني؟ اکنون گريه تو سودي ندارد. اين را بدان که به سبب اين جنايت، به چنان دردي مبتلا مي شوي که هرگز علاج ندارد و چنان به تنگدستي افتي که جبران پذير نباشد».
ام الفضل دچار بيماري داخلي شد که توان بازگو کردن براي ديگران را نداشت. وي تمام دارايي هاي خويش را خرج درمان خود کرد اما معالجه نشد و در کمال فقر و تنگدستي جان خود را از دست داد.
پيشتر حضرت رضا (ع) درباره قاتلان امام جواد (ع) فرموده بود:
«فرزند من از روي خشم و غضب کشته مي شود و اهل آسمانها بر او مي گريند. خداوند بر دشمن ستمگر او غضب مي کند و در مدت کوتاهي آنانرا به عذاب دردناک مبتلا مي سازد.»
پيشگويي حضرت رضا (ع) عملي شد و جعفر بن ماُمون که تحريک کننده خواهرش ام الفضل بود در همان روزهاي پس از شهادت امام جواد (ع)، در چاهي افتاد و بر اثر ضربه اي که بر سرش خورد دچار جنون گرديد و بقيه عمرش را با ديوانگي و جنون به سر برد.
معتصم عباسي نيز که دستور قتل حضرت را صادر کرد بيش از شش سال ديگر حکومتش دوام نيافت.

 خليفه سوم در سال‌هاي مياني دوران خلافت خود، نسبت به چگونگي وضوي پيامبر(ص) گرفتار ترديد شد؛ سپس او وضوي حضرت رسول(ص) را به شکلي که اکنون ميان اهل سنت مرسوم است، اعلام کرد.