بر اساس منابع تاريخي، قاتلان امام امام نهم، طبق پيش بيني امام رضا و امام جواد، به سزاي عمل خود رسيده و تاواني سنگين پرداختند.

ام فضل بعد از دادن انگور به امام، پيشمان شده و گريه کرد. حضرت به او فرمود: «چرا گريه مي کني؟ اکنون گريه تو سودي ندارد. اين را بدان که به سبب اين جنايت، به چنان دردي مبتلا مي شوي که هرگز علاج ندارد و چنان به تنگدستي افتي که جبران پذير نباشد».
ام الفضل دچار بيماري داخلي شد که توان بازگو کردن براي ديگران را نداشت. وي تمام دارايي هاي خويش را خرج درمان خود کرد اما معالجه نشد و در کمال فقر و تنگدستي جان خود را از دست داد.
پيشتر حضرت رضا (ع) درباره قاتلان امام جواد (ع) فرموده بود:
«فرزند من از روي خشم و غضب کشته مي شود و اهل آسمانها بر او مي گريند. خداوند بر دشمن ستمگر او غضب مي کند و در مدت کوتاهي آنانرا به عذاب دردناک مبتلا مي سازد.»
پيشگويي حضرت رضا (ع) عملي شد و جعفر بن ماُمون که تحريک کننده خواهرش ام الفضل بود در همان روزهاي پس از شهادت امام جواد (ع)، در چاهي افتاد و بر اثر ضربه اي که بر سرش خورد دچار جنون گرديد و بقيه عمرش را با ديوانگي و جنون به سر برد.
معتصم عباسي نيز که دستور قتل حضرت را صادر کرد بيش از شش سال ديگر حکومتش دوام نيافت.